Menno: „Hoeveel woog je gisteren in volle bepakking?“
Elfriede: „106 kilo en toen ik weg ging was er ’n pondje af!“
Menno: „Dat bedoel ik; je moet er keihard voor werken, alleen de zon komt voor niks op.“
Elfriede: „In ieder geval ben ik volkomen en totaal gesloopt en alle schroefjes zitten los. Het is nu 18.00 uur . . . , ik ga wat rauwkost maken. We zullen ‚t wel zien, als ik zondag of maandag weer op de weegschaal sta . . . Tien jaar geleden kon ik er nauwelijks mee leven en nu kan ik letterlijk en figuurlijk . . . “
Menno: „Laat iedereen lullen! Luister naar je lichaam, want ik weet als géén ander waartoe jij in staat bent . . . “
Efriede: „Afvallen: Eitje! Het er afhouden, is weer een heel ander verhaal. Maar ja goed ‚t zal wel verbeelding wezen . . .“
Menno: „Komt goed! Kom naar HealthCity, dan heb je géén tijd om te piekeren, want daar worden die oudjes helemaal gek van … Ga wat te eten maken en vergeet je witte was niet!“
Elfriede: „Hoe wassie ook al weer: Een gezonde geest in een gezond lichaam?“
Menno: „Hè, hè . . . , ik dacht al: WAAR BLIJF JE?“
Elfriede, vrijdag 10 juni 2016
„Waartoe? Waarheen leidt de weg die wij moeten gaan?“ Vera Lyn, die zong dat na de oorlog. De weg leidt dus naar HealthCity. Friet, vrijdag 10 juni 2016
LikenLiken