Er is helemaal géén animo voor me blogs: ook niet voor me foto’s . . . Ja, Betty op Sylt vindt me foto’s van Amsterdam prachtig, dus . . . Mooi, ik reed langs de Keizersgracht naar de Vijzelstraat om bij Holtkamp krokketten te kopen en sausijsenbroodjes . . . , dat weet ik nog . . .
SONY DSC
Ja, dit is een deftige gracht . . .
Mooi? Met me Nikon camera . . . Natuurgebied Waterland-Oost, heel dicht bij Amsterdam . . . , Ransdorp . . .
Elfriede, zaterdag 16 juli 2016
Mevrouw, is nog steeds verdrietig . . . , toch nog wel elke dag . . . , heel erg verdrietig . . . Ook al zijn kapelletjes . . . , kerken en kathedralen niet haar koppie thee . . . , ze wil nog steeds met die Ouwe Pik mee . . . Weiterlesen
Soms denk ik wel eens: Nog heel eventjes maar, eind september ben ik veertig jaar getrouwd er zijn wijven die scheiden al, als ze nog géén vijf jaar getrouwd zijn en ik denk, dat Jean Hubert ook niet bij mij past, omdat ik extrovert ben en hij ook . . . , dat is te vermoeiend op je oude dag . . . Hoe lief ik ook voor hem zou kunnen zijn en hoe hard ik ook voor hem zou werken: lekker koken, afwassen . . . , de badkamer Spik & Span elke dag opnieuw . . . , iedere week de bedden verschonen tot ik er bij neer val en hem smeek weer terug te gaan, waar hij vandaan kwam . . . Het was al amper te doen in Noord, alles liet ik voor die Eikel vallen . . . ’s Maandags ging ik naar Amstelveen en dan ’s avonds naar Noord, dat trok ik niet . . . Ik sliep het hele weekend, zodat ik fris & fruitig de hele maandag avond waker bleef . . .
SONY DSC
Friet is de schade aan ‚t herstellen en, om nu te schrijven: Ze is al zes kilo afgevallen in de maand juni . . . , dus over ’n half jaar is zij op streef gewicht. Nee, zo werkt dat niet: gewoon rustig doorgaan. Ze neemt een Personal Trainer over twee à drie maanden, want medisch gezien moet zij onder de zeventig kilo wegen . . . , ja . . . Als zij onder de negentig kilo weegt, vindt zij dat al prachtig en komt ze met haar boodschappen makkelijk de trap op. Ze gelooft het dan wel en denkt, als ik niet aankom . . . Zestig kilo is, om die Typhustrutten te zieken: Wees gelukkig en blij . . . Weeg onder de zestig kilo en ze stikken van nijd, haat en vooral jaloezie . . . Friet gaat zelfmoord plegen! Ja zeker, om die kanker bitchen te pleasen: Ze dacht ‚t effe van niet . . . Nee . . . Ze gaat 55 kilo wegen, om ze ‚t graf in te treiteren . . . Gatverdamme! Wat haat zij die bitche’s! „Je MOET dit . . . En, je MOET ook dat . . . En . . . , hoe komt dat nou? Versleten knieën? Daarop ben je gevallen in de Kinkerstraat . . . Goh . . . , ‚t is ’n neergaande spiraal . . . ,“ beslissen en bepalen die Heksen . . . „Waar JIJ-JIJ-JIJ-JIJ-JIJ . . . , in stikt en nooit meer uitkomt . . . ,“ hoopte, wenste ‚t Tuig van de Richel, met zo’n zalig makende en vreselijk, gelukkige gezichts uitdrukking . . . „Ja,“ zei Friet en ze veegde haar dikke reet ermee af . . . Zo staan ze dan naast je te genieten in maatje 38 . . . , 40 . . . , desnoods 42 . . . , om mij te zieken en af te zeiken . . . Aan de lopende band . . . Friet had dat wijf wel in d’r gezicht kunnen trappen . . . ’s Nachts bedachts ze hoe zij die trut op honderden verschillende manieren vermoorde: Missis totally. . . , Madam altogether . . . , your mistress Perfect met d’r Cannel no 5 . . . , helemaal opgepoest en afgestoft . . . Friet stond nog te stressen: Effies nog biefstuk met champies bakken, je kon ‚t nog ‚toally-altogether‘ ruiken, hè . . . Moest ze ook over mierenneuken, dat ik eerst nog vlug ’n stamppotje voor me man in elkaar draaide met uit gebakken spekjes . . . , vlug naar Noord . . . , door weer en wind weer over ‚t IJ . . . , door de Jordaan, langs de Noordermarkt, Westermarkt over der Raampoort-, & Beltbrug weer thuis . . . Mannetje sliep al . . . , rust in de tent en ze was alles al vergeten, alleen die SHIT bleef hangen . . .
SONY DSC
Komt ze aangeschommeld in d’r wijde ‚FEEL GOOD‘ trui, ze weegt ondertussen weer over de honderd kilo . . . „O, je bent afgevallen!“ Misschien . . . , bedoelde ze het goed, maar Friet was al dertien kilo aangekomen, dus ‚t viel niet echt lekker . . . Die valse wijven in Noord kunnen maar beter hun smoelen houden, want ze zien je liever gaan dan komen. En dan erbij: Begin niet met haar, wat ze allemaal te MOETEN heeft!!! Zij wordt daar alleen maar pissig van en gooit haar dikke reet dan tegen de krip . . . Alleen al om die trutten te kankeren, wil ze er nog vijftig kilo bij hebben, maar dan komt ze de trap helemaal niet meer op . . . Dus, alsjeblieft houw je smoel! Laat haar in haar eigen sop gaar koken en bemoei je nergens mee??? Wetenschappelijk heeft ‚t een naam . . . Ga kleine kinderen en pubers vooral iets verbieden . . . , dan doen ze het juist, daar kan je gif op innemen . . .
SONY DSC
DE WELEDELGELEERDE HEER DRS. JEAN HUBERT VAN TONGEREN: „Pedagogisch?“
SONY DSC
Friet: „Ja,“ en ze liep al naar de boekenkast . . . Uit Leiden wilde ze hem wat laten zien, ‚t dateert uit ‚t jaar 1607. Het is ’n weeshuis, die kinderen leerde er weven, om later in de lakenindustrie te gaan werken. Meisjes, natuurlijk in de huishouding, want die gingen toch trouwen, waarom zou je daar al je moeite aan verspillen . . . Voor deze mooie poort, aan ’n gedempte gracht, staan meerdere borden, die alles nauwkeurig vermelden en beschrijven in vier talen . . . Kijk, en nu mis ik me Koekenbakkertje, hè . . . Ik zie ‚t allemaal wel, maar kan het niet beschrijven. Friet weet alleen maar, dat die twee sleutels van Leiden iets met de Heilige Petrus te maken hebben, dus zal er wel ergens een Petruskerk zijn . . . Daarvoor hoef ik niet bij mijn man aan te kloppen, hij weet niet eens wie Petrus is . . .
SONY DSC Dit is de burchtwal. Ik was te moe, om daar naar binnen te gaan, maar wil er graag nog eens terug komen, als ik onder de tachtig kilo weeg . . .
DE WELEDELGELEERDE HEER DRS. JEAN HUBERT VAN TONGEREN: „Ja, waar wilde je naartoe? Dat ‚t bij jouw bliksemt en rommelt, maar ‚t zonnetje wel blijft schijnen?“
Weiterlesen
Yvonne: „De toon . . . , die maakt de muziek,“zei ze . . . „Dat Frans vreemd ging met die hoer in Den Helder kan gebeuren: ’n scheve schaats of ’n slippertje komen in de beste families voor, toch . . . Maar . . . , hoe ‚t ging . . . , dat was zó grievend!,“ ze zweeg langdurend . . . Frieda dacht alleen maar: Ze moet verder . . . , ze heeft kinderen . . . , ze kan niet dagen en weken lang depressief op de bank blijven liggen . . . Ze gingen samen boodschappen en gezellige dingen doen . . . We luisterde naar elkaar . . . , we lieten elkaar niet in de kou staan . . . Zo kwam alles toch nog op de rails . . .
Frieda`s kleutertijd was een-en-al ellende, omdat zij geen woord Nederlands sprak en buitengesloten werd in alle denkbare opzichten . . . „Hoe heet je?,“ vroegen ze aan dat kleine donkere Oosteuropese meisje . . . „Elfi . . . ,“ zei ze . . . , wat fouter was dan fout en ‚t was ook nooit meer wat geworden met die Heksen voor de klas! Ook op de lagere school werd zij gepest en op alle fronten tegengewerkt, ook al had zij haar naam inmiddels in Elsje veranderd . . . Op de kinderen maakte ‚t géén enkele indruk . . . Zij had te maken met school-, en huisartsen, die haar onderste ooglid naar beneden trokken en constateerde dat ze bloedarmoede had . . . Tja, haar moeder had niet alleen een zenuwencrisis, ook ’n burn out . . . Kortom: Moeder was aan vakantie toe en dan stuur je haar dochter naar ’n vakantie kolonie, dat was in 1951 en 1953 . . . Elsje zat twee keer in Bakkum, er werd veel in de duinen gewandeld, zodat moeder tot rust kon komen . . . Dus, was zij altijd al ’n drukte maakstertje . . . Als je dan voor zo’n lange periode van school bent, en niet echt lekker mee kan komen, dan blijven we toch gewoon zitten. Wat meteen voor de rest van haar leven consequenties had . . . Zij werd, als achterlijk bestempeld en de Huishoudschool was echt ‚t hoogst haalbare voor haar . . . Er is nooit iemand geweest, die haar hielp met lezen en schrijven, haar moeder had ‚t sowieso te druk en Elfi-Elsje was toen al ontzettend lastig, werd volkomen genegeerd door die zeer arrogante Suffe Juffen. Ze was alleen maar lastig en stond vaker in de hoek dan, dat ze braaf in de schoolbank zat en de afgunst, haat, nijd, jaloezie en verachting van die andere kinderen waren toen al n voldongen feit . . . Of Elsje-Fiederelsje nu hoog sprong of laag . . . Zij was ’n walgelijke rotmoffin. – Hoezo is dit ’n cliché ??? Nee, ‚t is eerder ’n subtekst, dacht Frieda … Anderen bepaalde, dat zij alleen voor de afwas goed genoeg was en daarmee begon haar veel belovende carrière in de horeca . . . Het achterlijke hierbij was en is, dat zij zich van géén kwaad bewust was, ook kon ze niet aan haar moeder vragen, toen ze nog als embryo in haar buik groeide, dat ze in Amsterdam geboren wilde worden, want dan had ze in ieder geval ’n Nederlandse nationaliteit voor dat arrogante suffe, duffe klootjesvolk . . . , die niet beter wisten en er nooit iets bij geleerd hadden . . .
Na heel veel vijfen-en-zessen, vijentwintig ambachten en dertien ongelukken, was zij inmiddels braaf getrouwd en kregen in ‚t voorjaar van 1984 ’n sociale huurwoning toebedeeld. Inmiddels heette zij vanaf haar vijftiende Frieda of Frieda-Elsje en vierde op de Kop van Jut haar veertigste verjaardag: „Tja . . . , ‚t mocht eens tijd worden,“ zou je kunnen zeggen, want je kan niet eeuwig bij je ouders aan komen kloppen . . .
Haar huishouden was een regelrechte ramp! Ze werd weer aan alle kanten gepest en getreiterd door haar buren, beneden en boven en naast haar van alle kanten . . . Ze konden de zon weer eens niet in het water zien schijnen, want het gras was bij haar ‚t groenst. Het is gewoon voor woorden te smerig, om al die ellende . . . Om de haverklap 112, isoleer cellen werden ’n gewoonte . . . , met rechtzittingen en RMI-scanns tot gevolg . . . We zijn inmiddels in 2009 en tot op heden zijn ze nog héél, erg pissig, want die trut rookte niet . . . , dronk niet . . . , gebruikte nooit drugs, of hash, wiet en ging niet vreemd . . . , had dus ook géén enkele soa, ook géén hiv, wat nog ‚t meeste tegenviel . . . Alles moesten ze uitkammen en onderzoeken, waar ze je allemaal voor hielden, kan ik als schrijfster niet eens verzinnen . . . Ja: TOT NU TOE ZIJN ZE NOG STEEDS PISSIG EN PISNIJDIG!!! God!!! Wat waren ze treitergeil, zeg! Nee, ‚t feest ging nergens door . . . Je woont mooi, dat mag zeker ook niet . . . Ze zochten ‚t uit en konden niks vinden. Achteraf gezien moest ‚t iets te maken hebben gehad met die Heinekenontvoering. Tja . . . , er lagen in 2009 nog miljoenen onder haar matras, hè . . . , anders weet Frieda-Elsje ‚t ook niet . . .
Yvonne: „Zijn ze nu nog steeds pissig, omdat ze helemaal niks bij je konden vinden met hun giftige vooroordelen?“
Frieda: „Me bloed kunnen ze nu anno 2016 nog drinken, zo pissig zijn ze tot op heden aan toe . . . !“ Maar, op haar negenenzestigste wilde ze toch iets gezelligs gaan doen . . . Ze had in Het Parool gelezen, dat in ‚t Claverbuurthuis op de Elandsgracht 70 zo’n stuk of tien lezingen werden gegeven over de Jordaan met al z’n schilderachtige hofjes. Ze vond het reuze gezellig, om de stad, waar zij sinds 1948 woonde, wat te doorkruisen en beter te leren kennen. Maar, inmiddels was de stad Amsterdam zo ontzettend veranderd, dat het helemaal haar stad niet meer leek . . . Hierna werd de cursus Jordaan vervolgd door ‚Amsterdam I en II‘ gegeven in Noord . . . , door de Weledelgeleerde Heer drs. Jean Hubert van Tongeren, wat Frieda ook vreselijk gezellig vond en prachtig, om met ‚t pondje over ‚t IJ te gaan . . . Daar in Noord gebeurde ‚t: „Hij bekt lekker!“ Liet ze iedereen, die het maar wilde horen, weten . . . Zij was meteen pages! Zijn stem vooral, die deed de deur dicht, want hij had zo’n mooie, warme, diepe, donkere, mannelijke, sonore stem . . . Ze vond hem gewoon prachtig! Hij zag er goed gekleed uit, soms jongensachtig casual, wat zij ‚t lekkerst vond, hij was viriel . . . , bekte lekker . . . , maakte gebbetjes . . . , stond z’n mannetje en ze bleef op facebook over hem schrijven . . . En . . . , dan . . . , na verloop van tijd, denk je: De koek is op, dat was hem dan . . . Maar, dan komtie weer terug met zijn gebijbel . . . Wat denken de mensen nu wel, dat tante Friet van gietijzer is? Het was echt, om gek van te worden . . . , compleet met al haar natte dromen . . . , want ondertussen was de Weledelgeleerde Heer drs. Jean Hubert van Tongeren er weer voor de vierde keer met het Nieuwe Testament in schilderijen: Heel indrukwekkend . . . Maar, wij begrepen er niets van . . . Dus, samen met ’n andere dame trok zij haar stoute schoenen aan en ging naar hem toe.
Frieda: „Meneer . . . , wij wilde u iets vragen? Bent u priester geweest? Heeft u misschien theologie gestudeerd?“
De Weledelgeleerde Heer drs. Jean Hubert van Tongeren: „Nee . . . , ik heb kunstgeschiedenis gestudeerd en ik werk in het Catharijneconvent te Utrecht . . .“ Hij genoot ondertussen van die stomme dames, van onze verwarring, omdat we er nog niets van begrepen. Brutaal tilde ze haar hoofd op en keek recht in zijn sprankelende staal blauwe ogen . . . , vol spot en verachting . . . , er zat ’n grote blaas op zijn lip . . . , zag zij . . . , ze wilde hem ruiken en iets intiems in zijn oor fluisteren . . . , ze vroeg zich niet af, wat er was gebeurd . . . , was ‚t ’n beginnende koortslip . . . , had hij op zij onderlip gebeten . . . , zijn geliefde . . . Zulke fantasieën kreeg zij veel-en-veel later pas . . . Weiterlesen
Friet is er helemaal klaar mee . . . Ze heeft er géén zin meer in. Als die foto’s zo kamerbreed op je beeldscherm staan, dan zie je de naakte waarheid: zwembadbanden, dikke reet, ’n onderkin en het ergste: haar snorretje was nog niet geläserd, ze vreet gebak, drinkt ook nog eens appelsap . . . Kortom: Eerste klas kutwijf! Oké . . . Weiterlesen
Aan: de Weledelgeleerde Heer drs. Jean Hubert van Tongeren, Kelly, Betty, Mara, Mia, Yvonne enneu . . ., Petra, Joyce . . . , euh . . . „Lieve Schat . . . , maakt u nu maar ’n zeer die…
Source: Krieltjes met rode bieten!
Aan: de Weledelgeleerde Heer drs. Jean Hubert van Tongeren, Kelly, Betty, Mara, Mia, Yvonne enneu . . ., Petra, Joyce . . . , euh . . .
„Lieve Schat . . . , maakt u nu maar ’n zeer diepgaande studie over Spinoza en dan kunt u me er alles over vertellen. Wanneer maken we ’n afspraakje bij het Spinozabeeld aan de Kloveniersburgwal, dacht ik . . . www.frieda.b@upcmail.nl“
Van die Amsterdamse club in Noord was ze niet meer lid. „Ik ben aan ‚t afvallen bij Basic-Fit,“ riep ze hem nog na, maar hij was al wieberen. Op zijn smartphone was hij nachtenlang online, om te zien waar al zijn exen mee bezig waren, zat uren lang op Facebook en moest precies weten, wie met wie bevriend was op internet . . . Er bestaat géén privasy meer . . . Ook haar zwagers zijn Frietje obsessief aan ‚t Facebookstalken . . . Wat ze niet snappen is, dat je online nog niet tussen de lakens ligt: Dat is een heel ander verhaal . . . Had ze maar ’n ‚onenightstand‘ met die Eikel gehad en zijn misselijk makende realiteit leren kennen, want in ‚t echt kan hij alleen maar tegenvallen . . . Zo’n narcistisch, irritant etterend, ranzig en bezopen mannetje met zo’n goor, stinkend, verschrompeld en verfrommeld eikeltje waar helemaal niks mee te beginnen valt, want de buurvrouw had hem al urenlang gepijpt en bevredigd, en twee keer op ’n dag was te veel verlangd voor die Ouwe Pik . . . Zij zelf, de buurvrouw dus, was er bekaaid van af gekomen, want na vijftig jaar huwelijk, wist die lul nog niet eens hoe een kut functioneerde . . . Nee, ze denken alleen maar aan hun eigen gerief en zonen . . . Zijn vrouw moet zonen baren en haar bek verder houden . . . Het eten moet op tijd op tafel staan . . . , de bedden elke week verschoond . . . Hij hangt de interessante doctorandus uit in ‚t Rijksmuseum en zij doet niets anders dan af-, en ramenwassen & plassen, schrobben en boenen, zodat alles glimt en blinkt, want daar wordt die Eikel gelukkig van . . . Ach, ja . . .
Eigenlijk wilde Frietje even ’n uurtje gaan liggen . . . , ‚t is nu 17.45 uur . . . , dus gaat zij straks ’n broodje haring maken met komkommersalade, voor Mieppie zorgen en omm 17.10 uur kwam op NPO2, KRO, dus nu is priester Antoine Bodar bezig. Hij gaat: ‚Door het land van Franciscus‘, al die kunsthistorici zijn daar druk mee bezig in ‚t Rijksmuseum Catharijneconvent in Utrecht . . . Wat ’n drukte!
„Ik wilde het allemaal van u horen . . . , * www.frieda.b@upcmail.nl * Kijk wel vijf keer naar uitzending gemist over ‚Door ‚t land van Franciscus‘. . . Ja, jammer dan! Kan niet overal achteraan rennen.“
„Hé! Ouwe Pik! Ik zal me ontzettend beschaafd gedragen en niet onmiddellijk al uw kleren van uw lijf rukken . . . , bij ‚t Spinozabeeld . . . , of in ’n mooie kerk . . .“
Ja, in haar natste dromen wel natuurlijk en verder gaat seks niet in haar leven . . . Als Frietje hem ooit nog eens privé te spreken krijgt, zal ze hem zeker vertellen: „Toen ik u voor het eerst zag, dacht ik . . . Jezus! Wat ben ik ’n hoop te kort gekomen in me leven . . . Er zal zoiets geweldigs, zo’n prachtige man zich in je slaapkamer bevinden, alleen al met die diepe, sonore, donkere, warme, zachte, lieve mannelijke stem . . .“ Ze was meteen helemaal hoteldebotel . . . Ja, Godverdomme! Wat moet zo’n kut anders? Het zijn altijd getrouwde kerels met ’n stuk of drie, vier kinderen en zij is dan hun ‚Trophy Girl‘! Zo gezellig, als ze je weer op de trein naar Amsterdam zetten: ‚Get under a man to get over a man‘, wat dus ook niet werkt . . . Weiterlesen
Waar gaan we naartoe? Ik denk, dat ik de titel heb voor me mega bestseller: ‚Krachtige, Volle, Rijpe Vrouw‘, heerlijk, om al die typhus wijven mee af te zeiken . . . Mogen ze daar hun bescheten reten mee afvegen . . .
SONY DSC
Volle Vrouw: „In september is er een workshop schrijven. Ik wil dat wel doen . . . Maar, ik ben nog geen blogster, pas in augustus, daarna word ik schrijfster.“ Weiterlesen
