De eerste stap in ’n goed huwelijk is, dat je elkaar aandacht geeft en daar wringt de schoen. Het is al meer dan veertig jaar het zelfde liedje en we weten het nu wel . . . , we kijken liever tv. of lezen de krant . . . , en dan loopt die ouwe hoer opeens bij ’n ander te zeuren . . . Hij denkt: Wat heb ik nu voor ’n ouwe zeikende zeur an me kar hangen? Jezus! Mag het ’n ietsje frisser? Ik houw helemaal niet van die belegen taarten . . . Maar, hij was wel lief . . . , soms . . . , als hij me wat aandacht gaf . . . Nee, hij had daar ook helemaal géén tijd voor. Kortom: „Houw maar helemaal op Friet, want dat wordt niks!“

SONY DSC – 30 september 2016: Veertig jaar getrouwd!
De Weledelgeleerde Heer drs. Jean Hubert van Tongeren: „Ja, dat is doodzonde nummer één tussen de lakens en we waren nog niet eens begonnen . . . „

SONY DSC – Met het mooiste uitzicht van Amsterdam …
Gisteren, waren we veertig jaar getrouwd. Opeens stond hij in de keuken met ’n bos rode rozen en hoe je ‚t ook went of keert, na meer dan veertig jaar is hij toch de prins in de witte Cady. Maar ik kan het gewoon niet meer met hem . . . , ’n ‚blow-job‘, ‚t woord zegt het al … Je kan elkaar ook niet meer veranderen, ook al wil ik met me huisarts er over praten, dat hij met roken moet stoppen en . . . Als ik het deed, hadden ze me allang uit deze woning gegooid wegens brandgevaar … Maar, helaas! ‚t Kutwijf rookt niet! Die gore trut drinkt en zuipt niet! En . . . , ja u raadde ‚t al: Zij gaat en ging ook nooit vreemd . . . Wat ’n tegenvaller, hè . . . Nee, voor die Pisnichten valt er niets te genieten!

SONY DSC
De Weledelgeleerde Heer drs. Jean Hubert van Tongeren: „Wat loop je godverdorrie weer te eikellen! Ik zit op die sappige Beemsterroddel te wachten . . . „

SONY DSC
Frietje: „Oké … Die mevrouw in het Museum Betje Wolff liet me van alles zien en ze vertelde er ook héél erg leuk over. Zij was de dochter van ’n veehouder in de Beemster. De sloten en afvoerkanalen met ‚t hoge water in de boezems van de Beemsterpolder moesten regelmatig worden uitgebaggerd en dat deden baggeraars … Frietje dacht niet, dat ze in dienst waren van de dijkgraaf of het hoogheemraadschap voor waterbeheer … In de polders . . .

SONY DSC – „Ze trokken in de Noord-Hollandse polders en van polder naar polder,“ zei Hendrikje de Brave en dat de boer zelf voor zijn landerijen moest zorgen en ‚t sloot water op peil moest houden, anders liep de polder onder. Wanneer die baggeraars wilde schaften, vroegen ze aan de boerin, de moeder van die mevrouw dus in ‚t museum, of ze in de koeienstal hun brood mochten eten . . . „Nee,“ zei de boerin, „jullie eten in de keuken aan de keukentafel en krijgen van mij ’n mok koffie of thee . . .“ Maar, vooral die landbouwbedrijven hadden het heel hoog in hun bol en daar kwamen ze niet binnen. En, Frietje vroeg: „Waarom niet? Van wegen hun baggerlaarzen? Hun vieze klompen misschien?“ „Nee,“ zei ze, „het was maar werkvolk en die moesten maar buiten aan de kant van de sloot schaften, die kwamen echt de keuken niet in.“

SONY DSC
Ik koop géén appels in de Beemster bij die fruittelers.
Mooi?! Dit is Nikon en dat is best ingewikkeld, want je moet bij elke foto die wilt maken, alles goed instellen en nalopen en hem vooral niet vergeten uit te zetten, want dan is meteen je accu leeg . . . Dit is ’n hooggelegen vaart en ik sta op de brug en aan de andere kant ging de ophaal brug open . . .


Holland op z’n mooist . . . Het spijt me, maar ik ben zo’n trut . . . „En, waar was jij met vakantie?“ „Spijkerboor!“ Ik sta hier op een kruising van kanalen en vaarten in de buurt van Fort Spijkerboor en dan rijden we langs de Vinkehopvaart naar Oost-Graftdijk en daar werd Frietje hartelijk ontvangen door de plattelandsdames van de zangvereniging en kon ze eindelijk even in die Oud-Hollandse kerkjes op ’n terpje kijken . . .
Frietje had hier ’n kaart liggen van Noord-Holland en die ziet mijn man en dan denkt hij: Ik neem die kaart mee voor in de auto en zo rijden we elkaar elke keer weer in de wielen …
Weiterlesen →