Op de Kop van Jut, zaterdag 29 april 2017 Weiterlesen
Monat: April 2017
HET VERS
Op de Kop van Jut, vrijdag 28 april 2017 – Ja . . . , ’n foto van ’n foto, wat ’n trut, hè . . . Maar, ‚t is wel allemaal puur natuur: Geen kleurspoeling door me haar, géén mascara, ook géén lippenstift . . . Wilde je in die tijd ’n beetje meetellen, dan moest je wel de hele cosmeticawinkel op je smoel hebben, me haar zit ook niet goed, maar me tietjes zijn oké . . . Jammer, hè . . . „Wanneer was dat?“ Toen we nog in de Ferdinand Bolstraat woonde, dus ik was toen tweeëntwintig . . . , drieëntwintig . . . Ik zat op de avondschool en ’n jongen wilde me fotograferen, dat weet ik nog wel . . . Ja, kuis hè, met ’n badjasje aan . . . Ik ga wat bloggen . . .
Ik ga de afwas doen, maar zal ik met iets beginnen van Simon? Het is ’n ontzettend lang vers voor T. , de titel is: ‚HET VERS‘
„Het mooiste vers blijf ongeschreven. Het is de vlinder, net te dartel voor het net van Prikkebeen.
Het ligt als een schat verzonken op de bodem van een dampige herfstavond aan een Amsterdamse gracht. Je ziet ‚t wel liggen, maar je kunt er net niet bij.Het mooiste vers staart je aan uit de donkere, blinde vensters van de vervallen, voor afbraak bestemde straat, waarin je als kind zo fijn hebt gespeeld.Het staat met een scherpe pen gegrift op het gezicht van een oude man. Het drijft héél hoog, in wolkengedaante, aan de hemel voorbij. Onbereikbaar . . . Onbeschreven . . . Het mooiste vers klinkt, in de morgen, uit de rap stappende blote voetjes van een weerloos dappere kleine jongen, die zo blij is dat de dag begint.Het staat met houtskool op de winterlucht getekend in de schijndode takken der bomen. Het klinkt uit de naïeve, onbedorven stem, waarmee het kamermeisje in het hotel de tophit van de maand gedwee na zingt.Het giert in de wind en het ligt verborgen in de volstrekte stilte waarvan je, ergens buiten, starend in de nacht, maar niet scheiden kunt. Het kijkt je aan met de droeve ogen van de jonge Gorilla achter de tralies. Onwetend droef en ongeschreven het mooiste vers.Het wipt sierlijk voorbij in het broze meisje van vijftien, dat haar sterke vader zo gemakkelijk breken kan. Het rinkelt uit de telefoon die de Jobstijding brengt. Het ligt, ongeslepen, in de brief die de oude vrouw mij schrijft over haar kindertijd: „En ik moest telkens de buurvrouw halen als moeder weer ziek lag. Pas later heb ik begrepen dat ze dan dronken was, want vader had ons verlaten.“Het mooiste vers stamelt in de wartaal van de waanzinnige en kermt in de doodsnood van de zieke. Het staat te lezen in de verliefde ogen, waarmee het lelijke buffetmeisje naar de baby in de wagen kijkt.Het geeft zijn ritme aan in het voorzichtige stappen van een oud, verknocht echtpaar op straat, gearmd en te goede trouw op weg naar het laatst uur. Het gaat voorbij . . . Ongeschreven . . .
Er is telkens net te weinig inkt in het potje. De pen begint wel moedig maar krast al gauw wit op wit. En de vogel vliegt voorbij en voert het mee op haar vleugels – Het mooist vers.Naar een ver, warm paradijs, denk ik, waar het eeuwig mag overwinteren. En lokken. En wachten met engelengeduld. Tot iemand het eindelijk eens opschrijft. Maar dat zal gelukkig nooit gebeuren, want geen mens reikt zó hemelhoog.“
Simon Carmiggelt
Voor Betty, maar ’n foto van ’n oude foto: ingelijst . . . Nee, lijkt helemaal nergens op. Daarvoor in de plaats dacht ik deze bloemen . . . Weiterlesen
Leukkie
Op de Kop van Jut, woensdag 26 april 2017
Frietje: „Ik had geblogd dat ik in Zaandam was . . . De Weledelgeleerde Heer drs. Jean Hubert van Tongeren had ‚t gelezen, verbeeldde ik me . . . Ik wilde niet verder dan Zaandam, IJmuiden en Marken . . . , misschien vogels fotograferen op ‚t Markermeer fietsend en wel . . . , was ik van plan, want in de auto moet ik steeds mee-, en doorrijden . . . Bovendien, mijn man zit aan ‚t stuur, stopt alleen als hij moet zeiken.“
De Weledelgeleerde Heer drs. Jean Hubert: „Ik kom niet op jouw blogs, dat wil me vrouw niet hebben.“
Frietje: „Nee, ga ’n beetje op bloggen van andere wijven zitten klunzen . . . , nee . . . Maar goed, dus ik was zojuist op uw website: kwam Zaandam tegen en dan ben je echt ’n hele week . . . Nee . . . , maanden lang zelfs aan ‚t scrollen! Ik dacht: Ja hoor! De Weledelgeleerde Heer drs. was op me blog, waar hij wat zag over Czaar Peter de Grote! Het kan toeval zijn, maar als ik al die antieke Zaanse foto’s, oer Hollandse kunst, met museum objecten zie . . . , dan is ‚t géén toeval meer: Dit is Meastro drs. Jean Hubert van Tongeren. Ik ken hem toch . . . , dacht van wel . . . Ja, hij is doctorandus en promoveert onmiddellijk tot professor in de Zaandamkunde, zoiets . . . ,“ zei Tante Betje.De Weledelgeleerde Heer drs. Jean Hubert van Tongeren: „Ik vind wel dat je heel, erg, veel lult, als je ’n dialoogje met me schrijft . . . In de literatuur zijn ze stukken korter, in minimale zinnetjes. Sterker nog! Ik praat en sprak nooit met je . . . , dus . . . Kijk bij Maarten ‚t Hart: Hij schrijft kort dialoogjes en daartussen door is hij de Uitgebreide Alwetende Verteller . . . , die weet wat er wordt gedacht en niet gezegd, waar ze gaan en staan, waar ze rijden en lopen, wat er allemaal groeit en bloeit, de zon ging op en gaat weer onder en ‚t water kabbelt rustig voort . . . Bovendien heeft hij ’n thema . . . Opnieuw!,“ commandeerde hij.Laat ik ‚t maar verbeelden . . . , dacht ze: ‚t maakte haar ’n klein beetje gelukkig. Ze had ’n hele mooie voor hem, die noemde altijd ‚Leukkies‘ en deze is van Simon Carmiggelt: „Wie tot blijdschap bereid is, vindt zelfs in de hel een gezellig zitje . . . , dicht bij het vuur.“
Ik heb ’n scheurkalender gekregen met 356 dagen allemaal ‚leukkies‘ . . . Elfriede
Friet
Klootzakken
Leuk, die giga troep van mij? Die dozen zijn al weg. Nu de rest nog voor de Paas, mijn stoort het niet. ‚t Probleem is, dat ik geen plek meer heb in de boekenkast en elke keer als ik daarin grasduin . . . , dan kom ik van alles tegen . . . Oh! ‚Moddergeuzen‘ met tekeningen van G. Douwe, ‚t papier is helemaal geel: Heel antiquair! Ingebonden, uiteraard met harde kaft, om dit alleen al in je handen te hebben is al heel, erg geil: ‚t Zijn me kinderen!!! Beter & Mooier nog, zou ik bijna willen zeggen . . .
Maandag, 10 april, en over twintig dagen is deze dame drieënzeventig en nog steeds hoteldebotel . . . Triest, dat wel en toch hoop ik . . . Ik moet met me man naar ‚t Rijks . . . , ach . . . Weiterlesen
Schimmelvozen & -votsen, -vogelen . . .
Amsterdam, op de Kop van Jut, zaterdag 8 april 2017 Weiterlesen
Zaandam
[ De oude sluis op de Dam van Zaandam ] Weiterlesen
Haar rode draad
SONY DSC – Marjo
Op de Kop van Jut, zondag 2 april 2017 Weiterlesen
friedabblog 