Elfriede

Deseksualiseren

 

Op de Kop van Jut, vrijdag 26 mei 2017Ik kan nog steeds niet bloggen. Omdat ik zit te klooien – dat komt van Kloothannes, dus ik kluns op WordPress en dat is: Automattic, Inc. US of Amerika en ze zitten dus helemaal aan de Grote Oceaan in San Francisco . . .  Ik druk zo alles weg! En toen kwam ‚t weer terug . . .  Weet ik veel . . .  Ik durf niet eens op Save te klikken. Ik maak gewoon me Gia Bikes op en switch over op ’n Nederlandse blog. Dacht toch, dat ik ‚t ondertussen wel ’n heel, klein beetje kon . . .  Ik ging er gewoon van uit: Goed Nederlands schrijven, want ‚t gaat de hele wereld over en verkeerd Nederlands kan de computer niet vertalen. Nee . . . , dus als iemand in de veronderstelling is dat ik met wereld literatuur bezig ben . . .  Nee, dus. Me foto van ’n foto toen ik zo rondom de twintig was, stond op de website van di Maestro, de Weledelgeleerde Heer drs. Jean Hubert van Tongeren en daar wilde ik hem hebben. Waarom moettie opeens weer weg? Ik was mooi, ben nog steeds fabelachtig en zal altijd – ’n sappig kutje houden! Ik wilde het bijna opschrijven . . .  Om ‚t hardop te schrijven is nog lekkerder dan sex . . .  Nee, breek me bek niet open alstublieft?!?

SONY DSC Nee . . . , als er iemand geduld heeft . . . , dan ben ik het wel . . .  Maar . . . , ’n vrouw kan ‚t schudden op seksuele gebieden . . .  Daarom, snap ik OOK niet die haat onmiddellijk van al die wijven, wat zo deseksualiserend is als de typhus . . .  Ziek wor ik ervan . . . 

Kortom: Ze was altijd al ’n schitterende vrouw en blijf altijd geweldig, OOK over de negentig! En . . . , om de buren de kankeren valt ze ’n pondje af OOK nog . . .  Nee, niet te geloven! Maar . . . , om ze te treiteren valt ze zelfs ’n hele kilo af, omdat ze geilen op ’n hart aanval, als ze nog vijf kilo aan komt, dat is pas ECHT ‚t grote genieten . . .  
Elfriede

Hotemetoot Hollewaai

Op de Kop van Jut, donderdag 18 mei 2017

Ik hou van je

Op de Kop van Jut, vrijdag 12 mei 2017He has a lot of patience . . .  He is beautiful, handsome and lovely . . .

„Een, twee, drie . . . , dan gebeurd ‚t! Zeg! Dat je van me houd . . .“ Mieppie blijft boven, schatje . . .  Elfriede 

Tofelemonen

Ome Koos en tante Annie zijn allebei al jarenlang dood. Verder weet ik ‚t even niet, moest het eventjes noteren voordat . . .  „Ik moet de pot schoon maken en we eten vanavond vis: Vrijdags wordt er bij die Tofelemonen vis gegeten,“ vertelde Friet.
– Voor di Maestro drs. Jean Hubert van Tongeren; Moormann trof dit woord voor ‚t eerst aan op de Overijselse paardenmarkt voor ‚zwak in de knieën‘, een aanwijzing naar het veelvuldig knielen tijdens de Rooms-Katholieke eredienst, zoals de Heilige mis en ‚t Lof. Dus, op zondag moest je twee keer . . .  Ik vertel later verder, oké . . .  

„Komt je man net thuis?,“ vroeg hij . . .  

De ‚B‘ van Beesd

i
Na elf uur wil ik wat eten. En . . . , de Weledelgeleerde Heer drs. Maarten ‚t Hart schreef een dieetboek voor dove mans oren en hij zegt, dat je overal in mag bijten, als je er goed van kan schijten: „Overal mag ik in bijten, mits ik daarvan flink ga schijten,“ is zijn uitgangspunt . . .  Ja . . . , met vallen en weer opstaan sinds 1984 en toen liep ik die blonde spetter uit Urk tegen het lijf, met engelen geduld . . . , maar ja . . .  Hij was te mooi, de hele Moedermavo viel op hem . . .  Gelazer! Ja, met alle wijven . . .  Moet ik er ’n boek over schrijven? (Beesd – „Is er iets te eten, dan is alle leed vergeten.“ Miguel de Cervantes  

Meloet doet ‚t goed

Op de Kop van Jut, woensdag 3 mei 2017Ik loop de hele dag al me verstand te zoeken, van me zuster heb ik twee mailtjes voor me verjaardag gehad . . . , verder vallen we weer onmiddellijk dieper in ‚t excistentiële zwarte gat … , ‚t  excentatiële zwarte gat . . . , wacht effies . . .  Het is Sartre’s filosofie: Existentialistische Zwarte Gat: Ik voel me hier op de Kop van Jut gewoon ’n parasiet in een sociale huurwoning. Wij konden deze woning dus kopen, eind jaren tachtig, voor ’n appel en ’n ei . . .  Nu, kunnen we er drie à vier ton voor vragen, want we wonen hier in ‚t centrum van Amsterdam, OOK nog eens aan een brede vaart . . .  In de jaren zeventig/tachtig was dit ‚t rafelrandje van de stad, de overkant lag vol met rioolbuizen . . . , dit was ’n trekkershutten-, & campersparkeerplaats, of er was kermis met ollibollen-, & zuurstokkenkramen en helemaal op `t uiterste puntje stond de Kop van Jut, vandaar dat ik nu, als ’n parasiet op de Kop van Jut woon . . .  Alles rondom me heen wordt verkocht, OOK achter mij . . .  Ik hoorde wat . . . , dacht dat het de vuilniswagen was, want de Restafvalbak RE 1114, die ik dus heb geadopteerd, zat prop vol, en er staan hier drie woningen te koop. Naast mij waren ze met slopen nog niet eens klaar en de herrie begint aan de overkant en hiernaast alweer opnieuw . . . , dan heb ik het nog niet eens over die hangende dealers en schreeuwende kinderen. Bek dicht NummerendeKakkelobbis, want JIJ hebt ‚t gedaan . . .  Er was hier aan de Jan van Gallenstraat OOk elk jaar circus . . . , olifanten . . . , tijgers . . . , you name it . . .  Nu bebouwen ze ‚t AmsterdamFood-Centre, aan de overkant van de Marcantitorens, OOK helemaal vol . . .  Ja, grootmoeder verteld . . .  Neuk er nog ’n stuk of tien kinderen bij, met vijfentwintig kleinkinderen, want deze Lepepieremegoggel doet het naar niemands genoegen!!! Dat ze nog leeft, met die geile harses van d’r in Deil . . .  Ze voelt zich gewoon schuldig . . .  Dus . . . , weet ik van te voren, dat ze ook zo’n last hebben van me gedachten-puntjes . . .  Ja, deze Schimmelvozende Gribus . . , dus . . . , doet ‚t . . . , dan dus juist . . .  Ja, Hakkie me Kakkie! Zeikers!                            Ik heb nu behoefte aan ‚Tristan en Isolde‘ . . .  Tristan was verliefd op Isolde, daarom heet hij Tristan, want Isolde koos voor de koning . . .  En . . . , die Klootzakken benne OOK altijd zó zielig en die TyphusBitch & Geile Teringhoer . . .   „Oh . . . , ik houw daar niet van . . . ,“ hoor ik die Zeikers meteen weer zeiken . . .  En, je zal ‚t altijd weer zien en beleven, dat soort VerkankerdeTofelemonen met hun versleten knieën zijn altijd met van die Watjes getrouwd . . .  Nee . . . , ik snap ‚t zelf ook niet . . .  Als, ik Yvonne me ex-vriendin nog had, dan kon zij het me uitleggen . . .

Schrijft deze Trut soms, dat je haar blogs MOET lezen?                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                         Ik denk niet, dat ik voor docente geschikt zou zijn: Ik ramde ze allemaal de klas uit . . .  Zó geweldig leuk, om de leraar te treiteren . . .  O, wee! Oh, wee-o-wee, als hij/zij terug slaat . . .  Het blijft eeuwig ‚t zelfde liedje, kan maar beter me sla gaan wassen . . .

Elfriede

Geil in Deil

Op de Kop van Jut, maandag 1 mei 2017, 16.15 uur . . .

Van ochtend schoon aan de haak: 101 kilo en gisteren was ik niet alleen jarig . . .  „Maar, vooral geil in Deil!,“ riep de Weledelgeleerde Heer drs. Jean Hubert van Tongeren spontaan, want hij kon z’n Pappenheimers van haver tot gort . . .  „Ja,“ zei Frietje, „ik was gisteren in de Betuwe en reed langs die vervallen boerenhoeve uit eind 950, dat was toen de Batavieren ons land binnen kwamen via de Linge . . .  „Oh . . . ! Die kon ik nog niet! Dat moet ik even Googlen, wacht effe?“ Ze wilde graag weten wat die ruïne kostte, want ze wilde nog voor ze was gescheiden van haar man, in die Hoeve haar dementerende, oude dag met dé Weledelgeleerde Heer drs. Jean Hubert van Tongeren doorbrengen en die ruïne door Monumentenzorg helemaal laten opknappen. Achter de brievenbus, onder de pannen zat een heel groot tochtgat en ook links onder het sto . . . , woonde de boerenswaluwen . . .   Dus, die voorpui moet helemaal op gekalefaterd worden, met nieuwe stro-dakbedekking over de oude dakpannen . . .  Daar droomde zij als kleine kleuter al van en vond ‚t nog steeds super geil, om daarin te wonen met dé Weledelgeleerde Heer drs. Jean Hubert van Tongeren. Nee, zij mocht hem nog steeds niet tutoyeren, dat deden andere Tuthola’s wel . . .  Maar goed, géén gepieker meer, als die Pik op Tuttebellen valt . . .  Waar waren we?