Ik probeer maar wat uit de jaren zeventig en Di Maestro, de weledelgeleerde heer drs. Jean Hubert van Tongeren is kunsthistoricus, dus . . . Ja, me nek in ’n lus! Die foto’s zijn dertig jaar oud en ik heb nog veel meer bloot . . . Stelletje Mierenneukers, ga je moeder pesten! Ik kan godverdomme toch niet eeuwig dertig blijven en ik vond Di Maestro juist zo leuk, omdat hij van mijn leeftijd was . . .
De weledelgeleerde heer drs. Jean Hubert van Tongeren: „Mevrouw, laat ze stikken! Laat ze stikken in hun eigen stront! Laat ze Godverdomme de tering krijgen, allemaal bij die Kanker Vereniging! Gaat uw smoothies van fruit maken en kijk straks lekker naar uw ‚Baardmannetjes‘ . . . U kunt prachtig fotograferen en goed schrijven, daar zijn ze op die Amsterdam Cultuur-Historische Vereniging met hun op geklopte verbeelding: te stom voor, want daarvoor moet je wel Nederlands kennen en dan kunnen ze niet . . . Ze zitten daar maar, als ’n kudde, slome, valse, makke schapen voor zich uit te kijken . . . Als hun haar maar goed zit en verder gaat hun intelligentie niet . . . „ zei hij. „Nee,“ zei Frietje, „ze kunnen alleen maar afzeiken en afzeiken en als ik dat ook doe, dan heb ik dat wel van die ( … ) geleerd. Wat ’n nieges . . . Ik kan zo nog uren lang doorgaan . . . Ik moet ze ook niet meer zien, want anders trap ik hun smoelen in elkaar . . . Elfriede, vrijdag 14 juli 2017
Voor: Di Maestro, de weledelgeleerde heer drs. Jean Hubert van Tongeren
van Frietje.
friedabblog 