Op de Kop van Jut, maandag 7 augustus 2017
Ik drink eerst even wat Spa . . . Ze zijn naast mij aan ‚t verbouwen, 7.00 uur beginnen ze al te boren tot ver na 16.15 uur . . . Ik ben moe en zit niet lekker in me velletje, morgen ga ik weg en ‚t kan me niet schelen wat en waar we heen gaan . . . Lekker pootje baden langs ‚t strand . . . , terrasje . . . , ijsje . . . , McDonald’s . . . en verder niks . . . Nee, ze zijn in september nog lang niet klaar, maar goed. Voor Betty: „Denk niet te min over de troost die een poes kan bieden – ze praat niet, maar haar zachte aanraking, het strijken langs je been, het liefkozende kopje zijn haar manieren om liefde te geven. Zo probeert ze je af te leiden van je zorgen.“ Pam Brown, geboren in 1928 . . .
Eigenlijk kan ik niet meer zonder katje leven . . . , dat ik dat zwarte katje wegbracht . . . , doet nog steeds zeer . . . Hendrikje de Brave vond één katje genoeg . . . Betty: „Ja,“ zei ze, „geef hem maar weer de schuld!“ „Als ik weer een katje neem, moettie helemaal zwart zijn en de typhus voor iedereen, want zonder zwart katje word ik ook voor heks uitgescholden, dus . . . En, weet je wat? Ik kan het niet ontkennen: Toch houd ik nog steeds van Di Maestro, de weledelgeleerde heer drs. Jean Hubert van Tongeren, als ik op zijn website ’n kerkje vind . . . , dan kan ik daar ’n heel jaar mee bezig zijn en er in promoveren, zoveel geschiedenis zit daar achter . . .“ „Hoe heet dat kerkje?,“ wilde Betty weten en waar staat ‚t?“ „Wacht effe . . . ,“ riep ze naar Sylt en fietste naar Tongeren . . .
Betty! Er is te veel reuring op zijn website, vooral wat kerkjes en kapelletjes aangaat, dus wat ik zocht was alweer vertrokken en maakte plaats voor iets anders: kathedralen van overal vandaan . . . Hij weet dat ik ze mooi vind, met hem wilde ik alle kerken en kathedralen bezoeken die er nog te vinden zijn, maar tegen de tijd dat hij aan mij denkt is hij op sterven na al dood . . . Dan is zijn vrouw dood en Hendrikje . . . En, dan moet ik er nu al voor zorgen, dat ik dan fit genoeg ben . . . Waarom kan ik hem niet vergeten?
E L F R I E D E