Heel de wereld kijkt toe, hoe we eventjes ouderwets op de Amsterdamse grachten genieten! Op zaterdag 3 maart 2018 . . .
Rust Roest
Ik mag van Hendrikje de Brave de stad niet in … Hij vindt `t tè gevaarlijk, omdat er overal nog ijzel ligt en dan kom ik aan fietsen over die steile Mokumse bruggetjes: Spek glad kortom! Als er dan iets gebeurd, word ik niet geholpen, maar bestolen! Dat zit nu eenmaal in dat dementerende Jordaneese koppie gestampt … , erin gebakken en gekankerd … , en ‚t is niet anders. Maar, om jullie nu te vervelen met lange opsommingen van hoe vaak en waar ik ben gerold in de stad en hoeveel fietsen er van mij al in de gracht liggen … , wat ook niet meer is bij te houden … 
Gajes
Ja, heel mooi voorlichtje! En, dat achterlichtje ook! Echt wel … Die laden we met slot en al de bedrijfswagen in, al ‚t overige is oud roest en pleuren we gewoon de gracht in. Een junk ziet er nog wel ’n joetje in en verpatst hem voor ’n knaak jatmous, wat goedkoper is dan de bus en de trem … Jatschorem laat je niet slingeren naast je voordeur. Ja, ze had er al wat in verschillende fietsrekken staan, aan een nietje lag er eentje op half elf op de grond weg te roesten. Als ik dan mijn nieuwe en dure fiets daar tegenaan wil zetten, moet ik dat oud roest eerst oprapen en goed recht zetten en dan kan je hem aan twee fietskettingen, met ’n fietsslot even in de binnenstad kwijt, om in ‚t Begijnhofje ’n graf te fotograveren … Helemaal waar ‚t wat rustiger is: vijf à tien sloten! Zet hem nooit ergens in ’n stil steegje, want ze jatten hem zelfs met tien sloten. Maak hem ergens aan vast: ’n brugleuning of lantarenpaal …
‚t Rampenplan
Ik kon eventjes naar het Vondelpark fietsen, om te kijken of de watervogels nog leven en of daar al ’n ooievaar op zijn oude nest was neer gestreken … Er hangt daar een bord aan ‚t hek: Het is verboden de ooievaars te voeren. Dank u!
K O E K – E N – Z O P I E
Er is niets moeilijker dan dieren fotograferen in ‚t algemeen en water vogels in ‚t bijzonder! Friet kon de hele dag haar koppeltje zwanen wel fotograferen; ‚t tafreeltje veranderde om de vijf minuten met of zonder zonnetje en toen zwommen ze naar de wal, want ze hadden honger en alleen maar bagger te eten en verrotte waterplanten. Er was niemand … , er kwam ook niemand langs … , alleen Friet stond om de haverklap buiten in de kou … , morgen gaat het dooien … , die arme vogels … 
E L F R I E D E
friedabblog 
Gisteren waren er 55 bezoekers op me blog, terwijl die alleen maar boor Gerteke en Betty was bedoelt. Ja, effe hussen met hun neus er tussen. Ook, als ik Di Maestro weer van stal haal, is altijd een groot succes … Ik ga wat eten en lekker tv kijken, doei! Betty! Koop geen jurken voor me a.u.b., dan heb ik weer ’n schoentje nodig en die passen al vijfentwintig jaren niet meer … Ben al helemaal vergeten, wat ik allemaal in huis heb! In feite heb ik niks meer: Kan alles weggeven, want niks past nog … Ik ben benieuwd of ik nog onder de 100 kilo weeg. Elfriede, zaterdag 3 maart 2018, 18.50 uur . . .
LikeLike
Ééntje uit de Verenigde Staten van Amerika en Di Maestro?!? Nee, hij houdt niet van internet: Ik vind hem ook ’n rare ranzige vogel … Di Maestro: „Moet ik jouw op je bek slaan!?!“ Ja, doe dan! Vind ik lekker, want bij jouw ben ik ook vijftig tinten gestoord, zei Friet. Ik ga verder met me soeppie. Doei, Elfriede, zondag 4 * 3 * ’18
LikeLike