Op de Kop van Jut * Amsterdam * woensdag 7 maart 2018, 16.55 uur . . .
Frietje had een conversatie met doctoranda Marjo en zij zei: „Ga rustig schrijven en gooi alle schrijftheorieën uit het raam. Het is al moeilijk genoeg, om ’n beetje behoorlijk ABN Nederlands te schrijven en laat al die POWERPOINT-TRUTTEN de pleuris krijgen … “
„Ja,“ zei Frietje, „ze zijn aan de wandel en gooien wat foto’s op hun blog zo van: Kijk ik effe gezond bezig zijn, nu me kinderen de deur uit zijn en ondertussen hadden ze wel aan dichten gedacht, dan denk ik doe iets leuks van Annie of Toon. Ik vind persoonlijk deze mooi van Hermann Hesse, uit ‚Een golfje op de stroom‘, de ondertitel is ‚Aforismen‘, maar dat lijkt nergens op, omdat daar ’n keerpunt in zit. Het zijn uitspraken en aforismen uit boeken en brieven. De vertaler is M. Coutinbo. Dus, in 1971 werd het in Frankfurt am Main uitgegeven, door Suhrkamp Verlag en in 1973 door de Arbeiderspers Amsterdam. De oorspronkelijke titel in het Duits is: ‚Lektüre für Minuten‘.
„Kunst is de wereld bekijken in een toestand van genade.“
„Ik ben genadeloos,“ riep ze en citeerde niets meer uit ‚Één golfje op de stroom‘, ze wil gaan fietsen en of ze nu in Anna Paulowna polder fietst, via de Afsluitdijk naar Franker of via de Oude Rijn naar Leiden of langs de Waal en de auto in Nijmegen parkeert of Utrecht … Bepakt en gezakt met fiets en al met de trein naar naar Wenen walst … ‚t Maakt niet uit!
Doctoranda Marjo: „Frietje! Bij Wenen stroomt de Donau! Trutje je moet naar Basel en dan terug fietsen langs de Rijn met tegenwind en dat kan jij, desnoods pakken jullie er Zwitserland ook nog bij.“
Frietje: „Moet ik dan in Interlaken uitstappen? wacht effe … Ja … , want die trut wil bergen af en niet op fietsen, hè … Köln is ver genoeg! Hendrikje wil in Alpen aan de Rijn beginnen en ik bij Lobith of Arnhem kunnen we nog alle kanten op, behalve de goeie.
„De tijd staat stil.
Wij zijn het die bewegen de verkeerde kant uit.“
Stanislaw Jerzy Lee
„Gaan we koffie drinken met appelgebak van Holtkamp in de Hermitage? De Hollandse Meester zijn nog te bewonderen tot 27 mei 2018 * http://www.hermitage.nl * en dan worden ze weer ingepakt en met Van Gent & Loos terug gestuurd naar de Wolga en dat googelen we op … “ „Neva,“ zei doctoranda Marjo … Wat jij wil!
Ik was maandag op de Lapjesmarkt en ze ruimen op, om twaalf uur en ik ging om 13.00 uur van huis, moest eerst nog poepen en plassen, tandenpoetsen, sokken & Nike’s aandoen, fiets uit de box halen, de banden waren hard genoeg, anders had ik moeten lopen … , toen ging ik de tafel deken.
E L F R I E D E
friedabblog 
In Nederland twee views en dat ben ik zelf en Hendrikje en in Duitsland 35 views … , dan laat WordPress zelfs zien hoelang ze bleven hangen. Eindelijk, me Winkeltje van Sinkeltje begint langzaam op gang te komen. Betty!?! Kan je zien waar het is: Ik stond op de brug van de Lijnbaansgracht de Westerstraat te fotograferen. De Lapjesmarkt is berucht en beroemd in de Jordaan, maar daar moet je al heel vroeg bij wezen. Dus, op maandag 12 maart ’18 kom ik met nest uit, om 8.00 uur, dan ben ik de eerste … , als ze me vragen of ik wat wil kopen, zeg ik dat ik eerst een patroontje zoek. Maar, dat strandjurkje van Mamma Jos met die oranje en witte strepen kan ik ook gebruiken en dan maak ik in de taille linten … , zodat ik het op me rug dicht kan strikken … Ik moet wel gaan zoeken, hoor! Ik heb het niet weggegooid … Echt niet! Maar waar is het gebleven? Tja … , ik word slanker me tieten gaan hangen. Wat zal Yvonne gelukkig zijn … Daar ben ik ontzettend blij om … Ja … , als ik vierentachtig word, kruip ik de trap op … De brandweer hoeft me doodskist niet uit het trapraam te takelen, want dan moet er eerst ’n kinderstoeltje & -fietsje opzij worden geschoven van 386! IK ZOU NIET DURVEN! ‚Een goeie buur is beter dan ’n verre vriend‘, is een wijsheid op ’n tegeltje en als ik die tegen kom, hang ik hem op de trap.
Ik ging zitten voor me koffie verkeerd en wilde net wellustig ergens in bijten toen ik de bel hoorde … Ja, hoor! Dat is suggestie, dacht ik … , want altijd als ik ga zitten kan ik weer opstaan: bestek vergeten … , espresso’tje … , me kapje in de koekenpan; de koekenpan moet nog op tafel … , … , (…) … „Waar was ik?“
Ik doe de deur open en vraag wie daar is. Niks! Ik loop naar Hendrikjes kamer en doe het raam open … , DIK’s had ’n pakje op de brievenbussen gelegd voor 386 … Hij was vliegensvlug! Ik vroeg nog: „Zit er ’n briefje in de brievenbus?“ Hij stapte al in zijn donker blauwe bestelbusje en zei: „Voor 386!,“ en reed naar de volgende klant. De hele stad zit muurvast van al die bestellingen online en als je de A-10 op wil, sta je op ‚t Hugo de Grootplein al in de file. Vreselijk, dat plein! Die scooters snijden je van alle kanten. Nee, ik lig straks niet in het ziekenhuis door ’n verkeersongeluk, want daar ben ik te bekakt en te bescheten voor, maar voor een hartaanval … Ze mogen niet meer op het fietspad! Ze hebben overal schijt aan!
Dus, om ’n lang verhaal kort te maken; hier op te trap lopen ze allemaal naast hun schoenen en ik ben te min voor ze. Moet ik me iedere dag helemaal oppoetsen en afstoffen voor me buren op de trap, daar heb ik nu, echt waar, effies totaal schijt an.
Ja, ik laat dat pakketje gewoon liggen op de brievenbussen: kutwijf is alleen maar lastig. Nee, ik had niet open moeten doen ook, achteraf gezien … Kunnen ze ‚t zelf gaan ophalen ook … Echt waar, ik kan er boeken over schrijven! Elfriede, op de Kop van Jut * Amsterdam * donderdag 8 maart 2018
LikeLike