Foto door Jessica Lewis op Pexels.com
In december 2019
Monat: Dezember 2019
Voor de hooggeleerde emeritus prof. dr. Maarten van Buuren
♥ ♥ ♥ TUIMELEN & TIPPELEN OP DE KOP VAN JUT ♥ ♥ ♥
Makkelijk is het niet om te beginnen.
Ga naar blog; ‚MOKUM‘ van 2 december 2015, daar schreef ik van Simon Carmiggelt ’n geinig Cursiefje over. Toendestijds, spaarde Friet die schuin gedrukte columns in Het Parool van Simon, heeft ze nog steeds – alleen is het erg lastig, om erbij te komen. Eigenlijk is deze blog zéér privé en valt hij onder de categorie: ‚KIKKER GAAT FIETSEN‘ of ‚Over het leed dat leven heet‘. ISBN 978 904770123 1, door Maarten van Buuren in 2008 gepubliceerd bij uitgever: L E M N I S C A A T. Hij beschreef zijn depressiviteit.
Elfilein
Je begint in Amsterdam er zó opgewekt en vrolijk aan, huppelt blijmoedig naar je klasjes. Frietje was toen amper vijf en werd nog liefdevol Elfilein genoemd. Nauw . . . , in de Gerard Doustraat zagen ze dat toch echt wel, heel erg anders . . . , hoor . . . Elfilein sprak géén Nederlands en liep meteen al vijf jaar achter! Ja . . . , dat is pas echt geil . . . Zo stom van Friet: Zij speelde nog in de zandbak, was zich nergens, ergens van bewust . . . , werd door iedereen & alles getreiterd, was overal waar ze ging of eventjes bleef staan al héél, erg snel te veel en werd altijd enorm gepest . . . Vooral door die Suffige Juffies tot de derde klas, daarna zat die temeier in ’n schippersinternaat . . . Daar lag ze zes dagen in de week twee maal daags op haar knieën . . . „Waarom ben je er niet gebleven Trut?,“ vroeg de buurvrouw.
Friet: „Na me veertiende begon ik twijfelachtig te menstrueren, maar me tieten hadden nooit ooit iets voor gesteld . . . , dus moest die Besmetbak ophoepelen. Tot je vijftiende kon je bij die nonnen terecht en dan waren ze klaar met je . . . “
Maarten: „En, die schipperskinderen dan?“ Frietje zei: „Je moet uit het klooster bij de nonnen. Oprotten, zodra je géén kind meer bent, want dan beginnen vooral meisjes erg onzedelijk te worden.“ „Ja,“ zei Maarten, „in hun ogen, omdat ze zelf zo pervers zijn.“
Kortom: Het ging van kwaad tot nog erger.
Douwe de Vries: „Er moet dertig kilo vanaf. Volgende patiënt!“
Friet: „Dokter! Het is nooit ooit ‚and never‘ nog goed met me gekomen. Helemaal nooit!!! Petra, uw geweldige regelteef! Je moest in haar optiek eerst meer dan 55 graden koorts hebben, liever nog op sterven na dood zijn, zo niet . . . , dan regelde zij ’t wel héél eventjes, wat vooral niet te lang mocht duren: Obesitas van die Besmetbak . . .“
Eindelijk, was ’t dan toch toegestaan, om eventjes met mijn eigen huisarts Douwe de Vries te spreken en toen schreef hij ongeïnteresseerd, geheel onleesbaar en vooral zeer verveeld op ’n briefje, dat ze oefeningen moest doen, fietsen en zwemmen . . . Hij zei niet: „Ga lekker zwemmen, dat is beter voor je gewrichten.“ Die trut ging naar All-Sport in 1995 . . . Ja, die trut fietste helemaal naar Amstelveen! Wat ’n geweldige achterlijk wijf, hè . . . Naast haar aan ’t Westelijk Marktkanaal, over de Wiegbrug in de Jan van Galenstraat kon ze ook naar ’n sportschool, hun flyers lagen iedere week bij haar in de brievenbus. Maar nee, die Besmetbak was in beweging, hoor . . . , en ze fietste helemaal door ’t Vondelpark naar de Amstelveenseweg, voorbij de Kalfjeslaan de Amsterdamseweg op, via de Keizer Karelweg en voorbij de A 9 naar de Van der Hooplaan . . . Dan ben je toch echt gestoord hoor, met je officiële overgewicht etiketjes van je huisarts . . .
Friet gaat naar bed, ’t is al erg laat en ze is moe . . .
De professor wilde dus géén gezellige vriendin, vele lieve studentes wilde zelfs voor hem koken, wassen & strijken . . . , iedereen viel op hem . . . Na ’n lezing hingen ze allemaal, letterlijk en figuurlijk om zijn nek, dat was wringen & dringen. Maar, hij wilde eindelijk rust aan zijn kop en ’n lekker bakkie troost . . . Ze vertelde wel, dat ze naar de Hallen ging op ’t Bellamyplein, dat was haar buurtje naast de Ten Katemarkt . . . Hij keek haar alleen maar aan en iedereen hield hem tegen . . . Nee, niet met zo’n Besmetbak . . .
Kijk op zijn website: http://www.prof. dr. Maarten van Buuren.nl/books . . . ,
http://www.Maarten van Buuren.nl/books
Foto door Trang Doan op Pexels.com
ADHD
Ja . . . , er moeten weer broodjesharing worden klaar gemaakt en Friet zoekt haar etiketje adhd . . . Pleur die adh er maar vanaf, dan blijft God Zij Gedankt & Geprezen de D van ‚disorder‘ over: uit de ‚Diagnostic and Statistical Manuel of Mental Disorder-5‘. Ze kon uren lang in de rondte blijven googelen met die Ouwe Douwe en zijn hypothetische modelen . . . Bij haar is alles ‚uncategorized‘ & ze heeft ook geen enkel idee wat ‚tags‘ zijn . . . Natuurlijk, denkt ze er over na, om alles opnieuw „op te poetsen & af te stoffen“ . . . , ja . . . Ze ziet het helemaal voor zich . . . Maar, die Besmetbak wil slechts één categorie uitprinten en er één dik boek van 500 pagina’s over schrijven. Waarom, mag die kikker wel schrijven en publiceren? Fuck off met je aanpassingsstornissen uit je Amerikaanse DSM, met de hokjes en etiketje van zo’n Gestapobitch . . . „Depressieviteit & schrijven zijn processen,“ schrijft Douwe in zijn ‚UIT DE PRAKTIJK‘ „waarbij 100.000 factoren een rol spelen“. Ben je ’n vrouw, daarmee begint ’t gelazer al meteen met vooroordelen bij de vleet of ben je een man, dat benne Douwes Angehaugten modelen. Ja, hij ging naar het Goethe Instituut Amsterdam, hè . . . Toen ik hem persoonlijk mocht spreken van zijn Witte Kankerregelteef . . . Nee, die Besmetbak mocht niet bij hem in de buurt komen… -Waar was ik nu?
Maarten: „Je mocht vijf minuten eventje je huisarts lastig vallen,“ zei hij, „het was je gegund. Het liefst zag ze je ter plekke dood neer vallen, met je obesitas . . .“
Frietje: „Ja, die Besmetbak bleef gezond, is met haar obesitas al over de vijfenzeventig, met haar te hoge bloeddruk. Dat ze Godverdomme nog steeds géén suiker heeft, hè . . . Daar ligt die Eigengereide Witte Kankerregelteef nachten lang van wakker . . .“ Wat heeft die Besmetbak die trut misdaan???
Maar, om eventjes terug te komen op Simon Garmiggelt van 2 december 2015 . . . In die laatste maand van 2015 heeft ze haar mooiste foto’s van Amsterdam geblogd, want toen kon/dorst ze nog te fietsen . . . Vele bruggetjes op en bruggetjes weer af . . . Over de stoep fietsen, tussen de Amsterdammertjes door, omdat die grachten te smal en te prop vol zijn, om rustig langs auto’s te kunnen fietsen . . . Dan heeft die Besmetbak het nog niet eens over de geparkeerde auto’s, waar je omheen en langs moet rijden, de viezigheid vooral, zoals mensen die je moet uitwijken, die overal schijt aan hebben en gewoon voor je voeten blijven doorlopen, als je met zo’n rot gang de brug af sjeest en met andere deelnemers van ’t verkeer in de Binnenstad. Het probleem is ook: iedere keer op-en-af stappen voor de rode stoplichten, die Besmetbak kan niet vlug genoeg weg komen . . . En dan nog wat: Haar fiets is gejat . . . Ja, die is pas echt geil! Mamma Mia . . .
SONY DSC = Haarlem met trapgeveltjes aan de rechterkant.
Maarten: „Ga je broodje haring eten.“
Friet: „GÔH, zeg! Ik wilde juist wat stukjes citeren ‚UIT DE PRAKTIJK‘ van Dauwe de Vries, hij was meer dan vijftig jaar mijn arts . . . Een knappe dokter, want de medicatie die hij me voorschreef, slik ik nog steeds . . . „Ik wil géén medicijnen,“ riep die Besmetbak koppig. „Ik wil en ben puur natuur.“
Douwe: „Doe nu maar, dan takel je niet zó vlug af . . . ,“ mooi hè . . . Dus, „dames“ rustig an en maak je niet tè dik, want over vier en ’n half jaar is die Gore Besmetbak over de tachtig en kan ze haar kat gaan vlooien . . .
E L F R I E D E
97,5 kilo . . .
♥ ♥ ♥ Op de Kop van Jut ♥ ♥ ♥
Mieppie!
„Mieppie!,“ en haar oortjes steken boven ’t dekbed uit . . . „Met haar zintuigelijk gehoor is helemaal niks mis,“ hoorde ik de hoogzeerweledelegeleerde emeritus professor dr. Maarten van Buuren zeggen.
Frietje: „Zij is mijn zonnestraaltje, ook al is ze ’n eeuwige zeur, die net zo lang blijft door drammen tot ze haar zin krijgt. Ze slaapt nu . . . , als ze wakker wordt, wil ze meteen haar visje . . . Ze is geprogrammeerd op eten & slapen. Gisteren, had ik ’n grote, mooie, ronde avocado pit voor haar afgewassen. Ze keek hoe hij door de kamer rolde. Toen hij achter ’n stoelpoot bleef liggen, moest ze het even nader bekijken, maar ze kwam er niet aan met haar pootje . . . Dus, rolde ik die pit weer door de kamer, naar de keuken en dan huppelt ze er nieuwsgierig achteraan . . .“
Ze ging er even goed voor zitten. Ze is van ’t voorjaar 1999 . . . , dus reken uit: Ze wordt honderddertig jaar jong in mei 2020 . . .
„VROUWE VENUS EN HET GELD ZIJN OP DE WERELD AL WAT TELT.“
Het is ’n Duits spreekwoord & volledig op mijn lijf geschreven . . .
Hoe gingie ook al weer? En, van wie was deze: „Om nog één keer je lieve oortjes te kunnen zien, loop ik zeven keer de wereld voor je rond.“ Wanneer Friet haar nog even wat kan aaien & een beetje knuffelen . . . Ze is zo lief, als ze straks weer op haar benen ligt, wanneer ze achter de tv. in slaap valt.
Als Friet dan wakker wordt, kan ze haar hoofd niet meer rechtop krijgen: artrose vanaf haar tenen tot aan d’r kruintje . . . En . . . ? Wat heeft die verschrikkelijke Ouwe Trut nu weer allemaal te moeten? Pilatus voor de nekspieren? Yoga op ’n matje met een kaars rechte rug? Honderd-duizend keer zou ’t vééééééééééeéél-en-nog-beter zijn geweest, wanneer die Ouwe Trut verleden week was overleden in plaats van Jules Deelder (75 jaar jong!). Die Ouwe Kut kan ’t bloggen en voor Jules loopt ze niet zeven keer de wereld rond . . . – In d’r blote kont.
Ja, zonder haar hempie op te lichten, kan die Ouwe Trut ook noch rijmen en dichten.
Zo, de kop is eraf: Even Mieppie verwennen, met ’n bakkie troost . . .
E L F R I E D E
Truus Soepjurk!
„Groeit wel weer aan,“ zei Hendrikje de Brave
Ik heb ook géén tijd tot in alle eeuwigheid . . . , wilde je Mieppie laten zien en doe géén groene strikjes achter haar oortjes. Ze loopt al weer te zeuren en Hendrikje is alweer voor de tweede keer vandaag gaan liggen. Vanochtend dacht ik ook: Ik hoef niet naar de Ballearen of de Canarische eilanden ook al begrijp ik de weledelzeergeleerde vrouwe drs. Marjo J.J. Dankers volkomen . . . , als Hendrikje voor ’n weekje gaat wieberen, heb ik al genoeg vakantie . . . Gaat er niet in! Ja, zo schizo als een stekker . . . , me buren kunnen het krijgen zoals ze het hebben willen . . . „Krijg toch allemaal de kèlere, val allemaal toch dood!“
Frietje denkt . . . , dat Hendrikje de huur heeft betaald voor Thea … , ze kan niet internet bankieren … , Hendrikje wel … , hij gaf de bezorger van Het Parool ook ’n juutje en zei: „Die jongen gaat al vier jaar lang door weer en wind, om ’n kleine grijpstuiver te verdienen … Hij moet zijn hele familie en schoonfamilie in Afrika onderhouden, die denken dat hij in Amsterdam een spekkoper is geworden . . . “
Friet: „Straks gaan alle bezorgers ook met hun fietsen & Gele Hesjes naar het Malieveld. „ALS U STERKE ARM HET WIL, LIGT ALLES PLAT!“
Stelletje debielen: „In de supermarkt bla-bla-bla … “ En, toen scheten ze de pot vol.
Friet: „Bij mooi weer staat het bij Primera op de stoep, ook bij alle boekenwinkels en op het Spui, in alle stations over heel Nederland. Maar, bij slecht weer moet je voor je krantje toch zelf even je kuierlatten aantrekken, hè . . . “
Ja, Truussoepjurk!
Met de Kerst vreet die Soepjurk een wereldgerecht en die gore bende gaat meteen de vuilnisbak in.
E L F R I E D E
Mamma Mia . . .
K E S T M I S
Foto door Kaique Rocha op Pexels.com
* * * * * OP DE KOP VAN JUT * WESTERPARK * AMSTERDAM * H O L L A N D * * * * *
♥ ♥ ♥
Niks aan de hand. Ik vraag Hendrikje de Brave wel even of hij me beeldscherm schoon wil maken: afstoffen „geen enkel probleem“!
T. ’t Takkewijf: „Ja, dat was heel je leven lang je beroep, hè!“
Friet: „Nee, ik werkte niet, lang me hele leven op me rug.“
-Voor diegenen die ook ’n vlekje moeten weg werken: Géén scherpe middelen gebruiken, zoals alcohol of GLASHELDER! Dat is allemaal te agressief . . . Afstoffen en vlekjes met een schone theedoek + één druppeltje water voorzichtig weg aaien. Als het beeldscherm echt vies is, na een slachtpartij bijvoorbeeld . . . Op meer dan één liter water ’n heel, klein druppeltje afwas middel . . . , ja . . . Anders, bel je maar voor de zekerheid Student aan huis . . . „Oh . . . , nieuw beeldscherm was zeker goedkoper? Wat jij wilt . . . Je hebt wel eens van die spatjes die in de weg zitten . . . ,“ riep ze . . . „Hè-he . . . , vlekje weg gewerkt . . .“ Nu de rest nog . . . , dacht Betty in Sylt . . . , ’t is al donker, dus . . .
’t Takkewijf: „Ja . . . Had je wel de pot door getrokken?!!!?“ Frietje deed haar ledverlichting aan en keek wat Mieppie wilde . . .
Betty in Sylt: „Ze heeft weer honger.“ „Ja, wat kan zo’n klein poesje bunkeren, zeg . . . Ze spuugt zo alles weer uit en ze ziet er niet uit: Hendrikje de Brave had net weer klitten uit haar vachtje zitten knippen. Mieppie zit onder de klitten, maar ze ruikt nog steeds lekker,“ vond Frietje.
Betty in Sylt: „Als jij je verslonst, doet zij het ook . . . Jullie zijn nu zo’n beetje van de zelfde leeftijd . . . “
Friet: „Ik ben nu net vijfenzestig geworden . . . Tegenwoordig, kan je er tien jaar vanaf trekken, zat op de sportschool vanaf 1995 . . . Maar, ja . . . Hendrikje had ’n kerststolletje van die luxe bakker op ’t Hugo de Grootplein meegenomen, met roomboter . . . “
Betty in Sylt: „Ja, dat kost weer tien jaar van je leven! Rustig an hè! Dan breekt het lijntje niet,“ riep ze, maar Friet had alweer opgehangen . . . Ze wilde ‚Het hoofd van mijn dromen‘, van de hoogweledelzeergeleerde emeritus professor dr. Maarten van Buuren, dat zijn eigen leven was gaan leiden, weer boven water hebben. „Kijk eens achter de bank!,“ riep Betty in Sylt. „Oké,“ riep ze terug naar Sylt en dat ze vandaag nog zou bellen. Hij is briljant en ze was er al aan begonnen . . . Kijken, hoe hij dat aanpakt, al die herinneringen van vroeger in de achtertuintjes van Maassluis . . . , dat moet toch zijn gelukkigste tijd zijn geweest . . . , dacht Frietje . . . Sterker nog: Voor 100.000 % . . . , voor meer dan 100.000.000.000 % was zij daarvan overtuigd . . . Iedere schrijver die wil debuteren, dacht ze, begint aan zijn kindertijd . . . Was het gezellig vroeger . . . , naast het potkacheltje van Mamma Jos, boven op zolder? Dat die vrouw bittere armoede leed, daarvan waren wij ons toch niet bewust, daarboven op zolder in het opklapbed, dat in de „keuken“ stond . . . Wanneer Mamma Jos wat had verdient, kreeg ik dat kwartje, om ’n vers wit broodje te gaan halen en dat was een feest: Het halen alleen al en het eten . . .
Foto door Sofie Witters op Pexels.com
Foto door Pixabay op Pexels.com
Foto door Flora Westbrook op Pexels.com
SONY DSC
E L F R I E D E
♥
K E R S T
♥ Dinsdag 10 december 2019 ♥ op de Kop van Jut ♥ Westerpark ♥
♥ H O L L A N D ♥
♥ ♥ ♥
Betty in Sylt: „Doe een klein beetje gezellig? Houw op met je gesacherijn en ga je bietjes maken!,“ gilde ze vanuit Sylt en dacht: Hier heb ik echt géén zin meer in . . .
Foto door Milly Eaton op Pexels.com
KUTWIJF IS AL WEG
Woensdag 11 december 2019 – Ik wil beginnen en het is alweer etenstijd, dacht ze . . .
Betty in Sylt: „Hou ’t kort, want ik heb helemaal géén tijd voor je.“
Friet: „Daarom blog ik toch . . . “ Kankerwijven! Ze zullen eens tijd voor je hebben, laat helemaal staan, dat je ook iets van feedback krijgt . . . Nee, het feit alleen al dat je überhaupt blogt zit ze al dwars . . . Bij géén enkele trut kan ze het goed doen!
Jesse lacht in ieder geval naar haar en daaruit moet ze dan maar wat moed putten en aan haar vreten beginnen. Nee, ze heeft helemaal géén honger . . .
E S S E N T I E
„Laten we ons verliezen in de L I E F D E, want dat is de essentie van ons zijn.
Sven Staes
Waar Frietje (Ouwe-Amsterdamse-Pokken-Pest-Pleuritis-Temeier dus voor me lijpe schoonfamilie, anders begrijpen ze het niet) ook zo ontzettend moe van wordt, is iedere keer weer die „Eerste Zin“ . . . Er zijn auteurs die debuteren, daarna lukt het hen nog ’n keertje, om met haken-en-ogen & persen-en-wringen-en-héél-véél-duwen-en-trekken moeizaam nog iets te publiceren: ’t zij een roman met ’n filosofie of nog ’n filosofie van ’t leven in een roman: Wat maar twee beginnetjes zijn.
„Je moet ergens beginnen, oké . . . ,“ gilde ze hysterisch de wereld in.
Deze Ouwe-Amsterdamse-Pest-Pokken-Pleuritis-Muts blogt dus al vanaf 6 augustus 2015, reken uit! Per jaar zijn dat afgerond 50 blogs X vier jaar = 200 blogs met ruim tweehonderd Eerste Zinnen …
„Ja, veeg gerust je reet er mee af, hè . . .,“ brulde zij de wereld weer in.
„Wat zit die Pest-Pokken-Pleuritis-Ouwe-Amsterdamse-Temeier nou te mierenmeieren?,“ hoorde ze de algemene goegemeente onmiddellijk hardop denken, „laat toch lekker gaan die Ouwe-Amsterdamse-Pest-Pokken-Pleuritis-Temeier, met haar eindeloze gezeik! Ze blogt toch voor d’r eigen plezier . . . Ja, toch? Of niet soms?!?“
„Ja,“ roept ’n ander onmiddellijk, „ze verdient er helemaal niets mee, want die Pest-Pokken-Ouwe-Amsterdamse-Pleuritis-Temeier heeft géén reclame op haar blogs.“ Nee, gelukkig niet, dacht die Ouwe-Pest-Pokken-Amsterdamse-Pleuritis-Temeier, want dan zien ze helemaal groen-geel-en-pimpelpaars van afgunst, haat en nijd . . . , met nog meer kinnesinne van de buren, waar helemaal nooit ooit een einde aan komt . . . Nee, maakt helemaal géén énnèu reet uit, waar je naar toe verhuist in Verweggisstan: Het is overal het zelfde liedje . . . Dat komt, omdat die Gore-Geile-Pest-Pokken-Ouwe-Pleuritis-Temeier-uit-ongezellig-Groot-Mokum té sexy is, hè . . . Wordt ’t vriendinnetje jaloers . . . , ook de buurvrouw . . . , met al die andere wijven . . . Zelfs meiden van drieëntwintig zijn bang dat ze iets te kort komen en zijn ontzettend jaloers op die Ouwe-Stinkende-Pest-Pokken-Pleuritis-Temeier-uit-ongezellig-Groot Mokum: ’t is overal meteen raak . . . Altijd! Altijd en overal onmiddellijk die denigrerende blikken . . . , van teen tot top . . . Zo van: Kijk haar! Wat moet die bitch hier op de camping? „Herman!!! Herman, Godverdomme zit je weer met die Besmetbak uit Amsterdam te klooien?“
„Nee,“ riep Herman toen hij met Pucky kwam aanklooien, „Pucky! Niet hier schijten! Truus! Geef effies een plasticpoepzakkie? Hij schijt weer voor de tent van die Ouwe-Stinkende Besmetbak uit Rotterdam.“
Truus: „Nee, die Amsterdamse Besmetbak komt uit Mokum . . . , “ en hoe ze je in de gaten houdt, waar je ook gaat en staat . . . Overal of ik nu zeven jaar oud ben of zeventig jaar jong . . .
-Von: „Friet! Als je haar maar goed zit! Zeven jaar over me ouwehoeren, zeven jaar me de Maas likken, hebben ze de eerst komende vijftig jaar wat te doen . . .“
„Ja, en dan nog meer stront & nog meer bagger over je heen op internet!,“ riep Betty in Sylt . . . „Meer zit er ook niet in, in dat ongeregelde zooitje gribus!,“ brulde Friet terug . . .
Laatst kwam er ook iemand „op de koffie“ op haar blog . . . , blijkbaar had ze last van die Ouwe-Pest-Pokken-Amsterdamse-Pleuritis-Temeier, ondanks het feit dat ze reacties op haar blogs erg kon waarderen & enorm appricieerde . . . Ze smeekte bijna om reacties! Toen reageerde die Pest-Pokken-Ouwe-Kut-Temeier-uit-ongezellig-Groot Mokum en daarop zat ze nauw net niet te wachten en die kon die Ouwe-Kut-Pleuritis-Pest-Pokken-Temeier-uit-ongezellig-Groot-Mokum helemaal volgen.
Flash back
– Frietje zal ’t opzoeken . . . , ’n maand geleden op 4 november 2019, blog: ‚Voor David in Ontario‘ . . . Ja, opeens . . . Effies snuiven, dacht rietepietsie, wat die Gore-Grijze-Geile-Pleuritis-Pest-Pokken-Temeier-uit-ongezellig Groot Mokum met David heeft te neukepitten . . . „De hefbrug in Boskoop werd vervangen,“ gilde dat Zeikwijf uit Groot Mokum. „Ga naar ’n pornosite kom je beter aan je trekken . . .“
Betty in Sylt: „Ze woonde toch niet naast je?“ „Nee,“ zei Friet, „ergens in de buurt van Scheveningen, want daar gingen ze vaak zondags wandelen.“
„Wat kan ’n mens zich vergissen, zeg . . . ,“ brulde ze weer de wereld in . . . „Wat ’n vergissing!“
Dus, schreef die Ouwe-Amsterdamse-Pest-Pokken-Pleuritis-Temeier, als antwoord . . . , dat ze wel veel volgers in het buitenland had: Pakistan, Japan, Alaska, Canada & vooral vele in Duitsland en die giftige ‚IK OOK BITCH‘ spatte van jaloezie alle kanten op en die Pest-Pokken-Pleuritis-Ouwe Amsterdamse-Temeier begon meteen al die kinnesinne van de keukenvloer op te dweilen: Het zat tegen alle muren, de keukenkastjes en zelfs tegen het plafon. „De computer kan wel woordjes vertalen,“ vond mevrouw rietepietsie met haar overhangende enkels, „maar als hij hele zinnen moet vertalen, raakt hij de draad kwijt, helemaal in ’n stukje tekst, raakt de computer totaal de algehele essentie volkomen kwijt . . .“ Ja, met zulke dingen had zij thuis ruimschoots ervaring . . .
Die Ouwe-Stinkende-Pleuritis-Temeier-uit-ongezellig-Groot Mokum brulde onmiddellijk: „Ja, vooral in ’t Pakistaans, hè . . . , laat ’t Japans maar helemaal zitten!!! Die schrijven van boven naar beneden! Géén touw meer aan vast te knopen,“ gilde ze nog net op tijd, voordat ze die muts haar keuken uit trapte. Ja . . . , daar kon die Pest-Pokken-Pleuritis-Ouwe-Stinkende-Temeier-uit-dat-ongezellige-Groot-Mokum ’t weer even mee doen . . .
Betty in Sylt: „Dat soort wijven, daar is géén kruid tegen opgewassen: dat valt zonder te kloppen bij je binnen en begint meteen je keukenmatjes uit te kloppen en te vertellen, wat je allemaal heb te moeten.“
„Ja,“ zei die Ouwe-Groot-Mokumse-Pest-Pokken-Pleuritis-Temeier, „die types kom ik overal meteen tegen en dan moet ik witregels tussen me blogs doen en er titels tussen proppen: Zo’n blog met zeventig titels . . . Zie je het voor je?“
Betty uit Sylt: „Waarom moet dat?“
Friet: „Om de aandacht vast te houden,“ schreeuwde ze naar Sylt, „want ik schrijf van die kleine kut blogjes . . . Ja, hoe vindt je ze?“ Die Ouwe-Pleuritis-Pest-Pokken-Temeier-uit-ongezellig-Groot-Mokum had de gore moed, om er gewoon foto’s tussen te pleuren. Waar bemoeien ze zich mee?!? Had ze soms € 70,– betaald voor ’n workshop bloggen? Het is toch haar Kut-blog & haar eigen Kut-Creativiteit en niet die van hun . . . , ze kon zich er zo kwaad om maken: Het liefst nam ze ’n grote hakbijl en legde hun seniele-kanker-harsessen allemaal één-voor-één op ’n héél, groot hakblok . . . Zij zag het genietend helemaal voor zich: bloed dat alle kanten op spuit en daar rolt haar kunstgebit uit haar grote smoel en die Ouwe-Amsterdamse-Pleuritis-Pest-Pokken-Typhus-Temeier zocht ’n enorme mokerhamer, om dat klapperende kreng helemaal tot gruis te stampen. Heerlijk! Ja, jij ook een gelukkig nieuwjaar en nog vele, vele jaren erbij . . .
Betty in Sylt: „Friet! Ik ruik wat! Kookt je melk niet over?“ En, ook al denkt die Ouwe-Amsterdamse-Pleuritis-Pest-Pokken-Temeier: Laat ik ’t héél, erg, kort houden voor dat algehele zooitje ongeregelde gribus en iets citeren . . .
„Jezus!#@&*$+%GEEN.GEDICHT!,“
„Op Poot
HIER LIGT POOT:
HIJ IS DOOD.“
brulde Betty in Sylt, „toch niet “V R E D E“ van Leo Vroman?! Dat zijn vijf coupleten! Minstens twintig regels per stuk over drie pagina’s. Ik moet effe pissen!“
„Nee,“ schreewde ze naar Sylt, „dat is te véél verlangt voor hun IQ!!! !!!! !!!!!!!!“
〈’Op Poot‘ wordt toe geschreven aan DE SCHOOLMEESTER??? Jacob van Lennep van de Jacob van Lennepstraat dus, had het per ongeluk opgenomen bij zijn ‚Grafschriften‘, in 1859 dus . . . Hij had het toen destijds gejat uit ‚De gedichten van de schoolmeester‘ de derde en verbeterde druk kwam in 1979, dus helemaal herspelt door de heer Kruseman.〉 Nog meer? ’t Is maar ’n twee regelig gedichtje, als die Ouwe-T . . . Oké!
Foto door Jessica Lewis op Pexels.com
Foto door Simon Migaj op Pexels.com
Friet: „Betty, wat denk je?“
Betty in Sylt: „Zijn je bietjes op?“
Friet: „Ja . . . Open einde? Mieppie?“
Betty in Sylt: “ . . . , (hele diepe zucht), . . . Laat ze allemaal in de stront zakken! Als ze aan jou komen, komen ze ook aan mij . . . „
Foto door Jessica Lewis op Pexels.com
E L F R I E D E
♥ ♥ ♥
Kerst
♥ Op de Kop van Jut ♥ Westerpark ♥ Amsterdam ♥ HOLLAND ♥
Géén enkel idee! Friet is ook helemaal niet ’in the mood for it‘ . . . , zij vindt december ’n kutmaand, want er moet zoveel. Vooral dat mee rennen in die ratrace zo van: Kijk mij eens GEWELDIG Kerst vieren & Sinterklaas + Oud-en-Nieuw, met kerstkaartjes, cadeautjes!!! KÈLÉRE . . .
Het hele jaar door ziet Friet géén hond, als ze de gore moed heeft om te bellen krijgt ze voicemail, zo’n antwoordapparaat: „Wilt u het verzenden: kies 1. Als u het terug wilt horen: kies 2. Als u het opnieuw wilt inspreken: kies 3 . . .“ En, die Ouwe Muts . . . , Friet dus, voor het Lijpe Zooitje Schoonfamilie, hè . . . Ze wordt nooit ooit en te nimmer terug gebeld. Het zal ze aan hun stinkende reten roesten. Nee, dat Kutwijf deugt voor géén fuck, hè . . . Ruik eerst maar eens even aan je eigen stinkende stront lul . . . Hij hing de gore was niet buiten . . . En maar zoeken en stiekem door alle sleutel gaatjes gluren bij dat wijf of ze iets kunnen vinden op internet, om haar daarmee de stront in te kunnen trappen, dan pas genieten ze . . . Na, twintig jaar zaten ze nog vast . . . Kankerlijers! Ook hele prettige kerstdagen! Ja, Friet hangt al kotsend over de pot rand . . . In Duitsland meteen vijftig views, in Nederland ééntje. Drie keer raden wie elke keer de eerst is!?
Foto door Buenosia Carol op Pexels.com
Met MIEPPIE . . .
Ik zal nog ijverig verder zoeken naar ’n kerstgedicht, maar nu moeten jullie maar even tevreden zijn met psalm LXII – 〈fragment〉 door Dirk Rafaelsz Camphuysen.
Geschreven op 21 september 1618; in 1624 in een afwijkende versie gebundeld in STICHTELYCKE RYMEN, Om te lezen of te zingen.
„Daar moet veel strijds gestreden zijn,
VEEL KRUIS EN LEEDS GELEDEN ZIJN,
Daar moeten heilige zeden zijn,
Een nauwen weg bereden zijn,
Zo lang wij hier beneden zijn, / Zo zal ’t hier na in vreden zijn.“
Wat is Kerstmis, hè . . . , eventjes diep nadenken, hè . . .
– Zo hier en daar loopt er nog wel ’n hele ouwe trut rond met een rooms katholieke achtergrond, maar verder is het hele kerstfeest ontaard in iets commercieels in deze consumptiemaatschappij vol haat en nijd . . . Het feest van het Licht? Ze gunnen elkaar het licht nog niet eens in de ogen . . . Het Grote Licht zover gaat hun IQ niet . . .
Foto door Mario Cuadros op Pexels.com
Oké, Friet dacht ook meteen aan geld uitgeven en cadeautjes.
Ze wil dit witte schatje ⇑ graag hebben, met dat grijze streepje over z’n koppetje . . .
♥ Wat een heerlijk knuffeltje! ♥
Foto door Anthony DeRosa op Pexels.com
Foto door Peng Louis op Pexels.com
Foto door Vilmos Vagyoczki op Pexels.com
Foto door Pixabay op Pexels.com
Foto door Jean Carlo Emer op Pexels.com
E L F R I E D E
Sinterklaas
Het lijkt helemaal nergens op, maar de ‚view at London‘ is wel mooi.
Wat ik zoek zijn kerstkleuren: groen, rood, wit . . . Zal wel aan Friet liggen, die zit weer te klunzen. „Doet ze altijd, het is haar hobby . . . , “ zei Von.
Afzeikende viswijven! Je kan erop wachten . . . , ze vroeg nog of ze moest oprotten, maar ze had al op gehangen . . .
Foto door Lisa Fotios op Pexels.com
Foto door Leigh Patrick op Pexels.com
Foto door Pierre Blachu00e9 op Pexels.com
Foto door Brett Sayles op Pexels.com
E L F R I E D E
Sinterklaas
♥ ♥ ♥ Op de Kop van Jut ♥ ♥ ♥
Friet is helemaal van het padje . . .
Komt goed!
Foto door Artem Beliaikin op Pexels.com
Voorproefje . . .
Foto door Maxime Levrel op Pexels.com
Foto door David Bares op Pexels.com
Foto door Kaique Rocha op Pexels.com
Foto door Javon Swaby op Pexels.com
Foto door TheUknownPhotographer op Pexels.com
En? Frietjes kerstblog . . . „So what!,“ schreeuwde ze . . .
Moet nog een hele maand wachten tot de Kerst!
friedabblog 
