Monat: Juni 2020
23 June, 2020 03:16
Amsterdam, 23 – 6 – 2020 . . .

SONY DSC
E L F R I E D E
De Thena Lady Muts is op …
Poesie-cat
Frietje is ontzettend moe en had al meer dan zevenhonderd blogs geschreven, haar eerste zinnen . . . „are blowing in the wind . . .“
netzo als haar katje . . . ,
gewoon één à twee prikjes en die Thena Lady Muts word nooit meer wakker . . .
⇑ Dealer’s ⇑ from ⇑ Marokko⇑
Mijn dokter, Douwe de Vries dacht: Ik rotop na vijfendertig jaar, heb géén zin meer, om in die ouwekutten te blijven wroeten, stuurde die Muts door naar een specialist op het Bachplein, omdat ’t nylon draadje van haar spiraaltje na meer dan vijftien jaar was opgelost in allerlei vieze & stinkende schimmels, bacteriën, met opgedroogd zaad of lag dat kreng weer dwars, onderste boven in een „stuipligging“, hè . . .
Of die Muts nu geil is of niet: Ze rammen hem gewoon door het plafond heen!
„Ja . . . , bij mij trok ’n gynaecoloog het spul uit me strot!,“ kotste die Muts.
ME TIJGERTJE
Opeens, was ze op en toen ging het razend snel berg afwaarts en je ziet ’t niet aankomen. Achteraf denk je: Ik had vaker ’n visje voor haar moeten koken, ze werd zo ontzettend mager en op haar allerlaatste dag was er niets meer van haar over . . . Ik denk, dat die dierenarts net zo’n kapsones geval is als Douwe de Vries: Ze zijn té goed . . . , voor . . . , voor . . . , ouwe incontinente Thena Lady Mutsen en hun stervende katten, met stinkende urinestaarten . . . Haar staartje lag in de urine, om die op te tillen, daarvoor had dat kleine Tijgertje de kracht niet meer . . . Is die staart opeens zó ontzettend lang? „Nee,“ zei Betty in Sylt, „ze is tè moe, om haar staart langs zich heen te leggen . . .“

Kung Fu
♥ de Kop van Jut ♥ Westerpark ♥ AMSTERDAM ♥ Holland ♥

KERMIS IN DE HEL
Gôh . . . , d’r beddengoed wordt nat: „Het is kermis in de hel … ,“ zo zeg je dat in het Nederlands, als het regent en de zon schijnt fel in je huiskamer . . . „Wat nou?,“ vroeg Betty in Sylt . . . „Me buurvrouw heeft d’r was buitenboord hangen en ’t giet . . .“

SONY DSC = op de Wallen . . .
Vuige Heksen
In april ging ik met me man altijd naar het Tuincentrum. Voor me verjaardag, op 30 april, kreeg ik van hem ’n prachtig balkonnetje vol planten . . . Ja, dat steekt natuurlijk ontzettend . . . De buren hadden daar onmiddellijk, heel erg veel last van: had wel drie plantenbakken aan me balkon hangen en één bakelieten bak op siertegels staan . . . Er werd net zolang getreiterd, totdat er niks meer op en aan me balkon hing of stond . . . Maar, die vuige heksen gingen gewoon door, met hun eigen plantenbakken te begieten en te besproeien, alleen van mij hadden ze enorm veel last . . . , als ik ’s nacht na 3.00 uur me planten voorzichtig water gaf . . .
Ouwe Rukker wil het nog een beetje lukken?!?
Vooral die Pokken-Lul boven me zat er zó geweldig lekker helemaal middenin & bovenop en treiterde me letterlijk & figuurlijk de tent uit . . .
Dan mag je vooral niet kwaad worden en je vooral nergens druk om maken en je vooral beschaafd blijven gedragen en vooral meteen voor die Kloot-Lul-Hannes-de-Zakken-Wasser op je rug gaan liggen, met je benen wagenwijd open & in de hoogte . . . , anders voelt meneer de Zakkenwasser zich zó gediscrimineerd . . . , ook NU nog, hè . . .
Mevrouw, denkt dus, dat hij degene is, die elke & iedere keer, zo nodig 112 moet bellen of die Turkse heeft daar ook ’n handje van . . . Lopen de Godganselijke dag met hun smart-phone in hun klauwen te klooien . . .
KANKER-CRIMINEEL
Wie er 112 belt, dat zal ik nooit te weten komen, want daarvoor zijn ze natuurlijk te laf, de bedoeling is, dat de politie mij mee neemt en in zo’n cel gooit . . . , zo’n isoleercel . . . Wat na ’n dag keihard werken op me balkon, de bedoeling was/is en dan pas staat die LULHANNES helemaal gelukkig achter zijn geraniums ontzettend-hard-aan-zijn-pik-te-rukken & volkomen tevreden genietend klaar te komen . . . Mevrouw ziet ’t helemaal voor zich . . . , en dat terwijl ik hem juist de aller grootste Kanker-Pooier van heel Amsterdam vind. Zijn hele leven lang heeft hij nog géén dag gewerkt, kan alleen maar zijn hand ophouden . . .
Die Pooier heeft er zelfs zijn beroep van gemaakt, dan moeten die wijven voor hem tippelen . . . Nee, ik deed dat niet voor die Zakkenwasser, waar géén spatje discriminatie aan te pas komt . . . Ik haat gewoon die ZAK!!! Sterker nog! Ga nog liever dood!
HOE JE HET OOK WENT OF KEERT!
LANG LEEFT DIE LUL NIET MEER!
Peter: „Dus . . . , je bent met Kung Fu begonnen?!?“
Frietje: „Nee, ik stuur me zwager naar boven . . . , hij heeft verstand van pistolen . . .“
E L F R I E D E
Van onder stront …
OP DE KOP VAN JUT
„Ik ga weer naar bed . . .“ zei ze en las op de cover van haar magazine SCHRIJVEN: „Schrijven ALS EERSTE levensbehoefte“, wat natuurlijk ook diepe shit is, want je moet er wel op zijn minst multi-millionaire mee worden. Iedereen wil alleen maar VERDIENEN aan je, op de allereerste plaats . . . Wat je in géén 100.000 jaren zal lukken Frietje, als je blijft bloggen; ook al vreet je voortaan van je Wedswoodplates . . .
Ja . . . , kutwijf met Wedswood aan haar muren, kunnen de buren voor eeuwig door alle gaatjes geil blijven gluren . . .

SONY DSC
Wachten op je kleinkinderen tot je een ons weegt
„Wil ’t een beetje op jullie krukken lukken BITCHES!?!,“ brulde ze wit-heet en wilde ze jaren geleden allemaal al . . . , van kant maken . . . En, niet zo zachtzinnig ook . . . Ja, vooral al die Turken naast haar: Meteen aan het gas!
Godverdomme! Hoe die Zeikers je onmiddellijk kunnen ‚peoplen‘ . . . „Stelletje Kankerlijers! Ik hoef hierzo niet zo nodig de boel vol te fucken!!! Moeten mijn dochters ook zo’n kanker-kut-leven hebben, als die dochter van hun? Het eerste wat ze moet: Haar rijbewijs halen . . . Laat de middelbare school maar zitten: ZE MOET KLEINKINDEREN KRIJGEN!!! Oma zit om kleinkinderen verlegen!“
Ze doen hun best maar . . .


Peter: „Doe effe normaal. Frietje!“
Frietje: „Ja, ik ga me nest weer in, anders heeft dat Kloten-Zooitje-Gribus last van me!“

SONY DSC = het Lintdorp Jisp is een doorgaande route . . .
„IK WIL HIER WEG!,“
brulde Elfriede . . .
- Het is dus van boven bont en van onderen stront, is een Nederlands gezegde . . .
E L F R I E D E
Mijn Grote Liefde

♥ ♥ ♥
In mijn blogs van juni 2018 & 2019 staan prachtige foto’s van Tijger tussen de asperges, op me aanrecht tussen de tomaten . . . , maar vaak sliep ze gewoon.
Je had eigenlijk géén kat aan haar . . .
Toevallig las ik net ’n blog van twee jaar geleden, ook op 18 juni 2018 met neuken in de titel: zelfs Japanners zijn daar nu nog in geïnteresseerd, ‚Ze at … ‚ was de grote uitschieter en laat ik die ‚OETLUL‘ op blog: 18 juni 2018 maar vlug links liggen. Hij blogt nog steeds: iedere dag en zit/zat in ’t onderwijs . . . Waarom, gaat die OETLUL niet weer voor de klas staan? Ik lees niets anders in Het Parool, dat er één enorm tekort is aan leerkrachten, op tv ook in iedere Talkshow . . . , het gesprek van elke dag . . . Nee, een Oud Lijk lekker kankeren, dat was zó leuk . . .
Natuurlijk, als je kutblogs schrijft, kan je ze heerlijk afzeiken, hè . . . Me hele leven ben ik niks anders gewend, hoor . . . Kut Hoer blogt nog steeds & ga nu maar fietsen stelen op het Damrak . . .
Met de Amsterdamse poort in Haarlem,
In Maastricht had ’n dame een langharige raskat, Noorse boskat & langharige, rood-witte Maine Coon van éénendertig jaar: „Jezus!!! Christus . . . , die deed de deur dich!
De weledelgeleerde vrouwe drs. Marjo condoleerde me en zei: „Jij had ’t geduld, om éénentwintig jaar voor haar te zorgen, bij een ander was ze nog géén tien geworden.“ Stelletje Oudbakken Zeikwijven!
Bakkie!
Mijn Grote Liefde . . .
Hoofdstuk 1
Ik weet niet meer waar ik het vandaan plukte en van wie die was . . . , hij stond in de Groene Amsterdammer dacht ik . . . , ergens bij Annie M.G. Schmidt . . . Letten we wel een beetje op?! Dat KUTWIJF wordt zo dement als een deur, met haar grote scheur.
De pen, hè . . . Mijn bloggen zijn nog machtiger dan het zwaard . . . , als het ’n beetje mee zit, verzuipt niet heel Nederland in ’n te hoge waterstand, maar ze verzuipen allemaal in hun eigen bloed . . . Ja, dat dementerende KUTWIJF was aan het bloggen!
Peter: „Hoe ging die? Straks fietstie opeens weer voorbij, dat heb ik ook zo vaak.“
Frietje: „Toch, zijn dat de eerste tekenen van ouderdom, met ’t volle gewicht op DOM natuurlijk . . . Je wilt iets vertellen en al bij voorbaat bang, dat je niet meteen op ’t moeilijke woord kunt komen . . . Sterker nog: Je kan echt even niet op die aandoening komen, toch probeer je stoer te zijn en geeft je er een slinger aan . . . Tijger-Mieppie was ’n anorexia katje, géén obesitas-geval . . . Was ze altijd angstig gestressed voor de gemene bose buitenwereld?“

Op ouwe artrose poten
Dus . . . , ergens las ik dat de schrijfster de wereld zeven keer helemaal rondom wilde lopen, om hem nog eventjes bij zich te kunnen hebben . . . Zelfs, als ze nog leven, hebben ze schijt aan me, hoor . . . Ja, die Grote Temeier op de Kop van Jut, hè . . . Maar, zo voelt het: Is Tijger-Mieppie in Rome? Ik kruip op me pijnlijke artrose poten naar je toe Lieve Schat . . .
„Überall herrscht der zufall, lass deine angel nur hängen …
Wo du’s am weinigsten glaubst, sitzt im strudel der Fisch.“ Ovid
Dit was uit zo’n schattig boekje: ‚Quellen Römischer Weisheit‘ die ik onmogellijk kon laten liggen . . . Er liggen nog meerdere ‚Quellen…‘ op me te wachten: Trostes . . . , viele Weisheiten von Chesterton bis OskarWilde und dazu die Heiterkeit . . .
Zo krols als een konijn
Ik bedoel maar in het struikgewas had Tijger-Mieppie zich verstopt. Waar waren we? In dat vakantiepark stierf het van de wilde katten en dan houdt je zo’n klein opdondertje niet tegen: Ze was uit ’n smal bovenlichtje, zo’n klapraampje gesprongen . . . , ze ziet een kiertje en ze pastte er tussen . . . Ik kon toch niet zonder Mieppie terug gaan naar Amsterdam. Dus, ik was de hele nacht aan ’t zoeken tussen de bosjes & struiken, holden ’n troep katten achterna, omdat ik dacht dat ik Tijger-Mieppie daar tussen zag . . . Die beesten zijn zo vlug als water! Waar was ik mee bezig en ging rustig voor het huisje zitten wachten tot het lichter werd en liep wat verder ’t gras op en kijken . . . Daar zat ze, ’n klein stukje verderop, zeg maar bij de buren, haar oogjes waren nog uitstekend, ze zag me en ik haar en we renden in elkaar armen/pootjes. O, God! Wat was ik ziels gelukkig! Ik verwende haar met wat lekkers, liet haar op me bed slapen . . .
Ze had er wel een bende van gemaakt, want ze was toch al een beetje krols en klom de gordijnen in . . . Ze sprong ook tegen die houten Ikea boekenkasten en klom naar boven, nu kan ik al die rommel weggooien en alles opruimen . . . Hoe droevig het ook is: Er gaan geen katjes meer over de boeken-, & keukenkasten wandelen . . .
Alsof het heel gewoon en alledaags was, maar ’t was ‚Het mooiste in mijn leven‘ en dat is MIJN leven . . . Wat jij en jij en de professor, met al die andere stomme truttenbellen ‚ALL OVER THE WORLD‘ er van denken of ervan vinden vooral: Zal me aan me vette obesitasreet roesten!
E L F R I E D E
Essay`tje op me pleetje . . .
De laatste foto’s van Tijger-Mieppie op dinsdag 16 juni 2020 . . .
Ze is éénentwintig jaar oud geworden . . .
„HET RATIONALISME IS SLECHTS EEN HEEL DUN VERNISJE OVER EEN BAAIERD VAN ONBEREKENBAARHEDEN.“
Heldring (Uit het NRC) of de Dikke van Dale
MET DAT KUTWIJF!
Waar was me eerste zin?!?
Mensen, plaatsen van die mooie, gezonde rasechte kattenfoto’s op hun blog en dan heet dat één ‚Katteblog‘ . . . Eigenwijs, als ik ben, wilde ik er ook ’n hele kattengeschiedenis bij schrijven of wilde U lezen, dat ik die ouwe kat, van mij . . . , voor € 50, — à 60 euro’s heb laten cremeren. Ja, schiet lekker op! Nu de rest nog, hè . . . Beestje had ik ook in een vuilniszak kunnen pleuren en meteen dumpen in de Restafval bak . . .
KUTWIJF ZAT IN BUURTBEHEER, DEED VRIJWILLIGERSWERK:
WAT ’N GIA-TRUT, HÈ . . .
Tenslotte, deed ik dat ook met al die dode eenden die ik uit ’t Westelijkmarktkanaal had opgevist, die beesten lagen daar lekker weg te rotten, honden plonsden gezellig het water in . . . , alsof er niks aan de hand was . . . , alleen dat kankerwijf moest zo nodig die troep opruimen, hè . . . Ja, die mongool was er weer goed genoeg voor, om die stinkende bende op te ruimen? Ja, pleur die dooie katten ook meteen maar in de Restafval Bakken, scheelt ’n slok op een borrel . . .
Zo zie ik al die Schele Schlemielen en overal, hè . . . Stelletje MOTHERFUCKER’S . . . Vooral boven me . . . , onder me . . . , en helemaal naast me . . . Eens, win ik toch de Jackpot en dan kan ik ook oprotten, maar dan is dat wel hete mosterd na de maaltijd . . .
Ja, hier is ’n verbitterd en teleur gesteld oud wijf aan het woord en als het je niet zint:
OPZOUTEN!!!
Wat dus ook nog een optie is: Meteen 112 bellen, dan gaat die Trut voor schut en dat is pas echt lekker geil . . .
De weledelzeerhooggeleerde dr. prof. in emiraat zei, dat ik naar bed moest gaan en morgen verder kon schrijven. Hij begreep, dat ’t eenzaam was hierzo op de Kop van Jut zonder Tijger-Mieppie . . . De laatste tijd kon ze zo klagelijk mauwen en dan riep ik geïrriteerd: „Hou je kop!“
Mieppie: „Je bent een rotwijf!“
Ik: „Hou nu even op!“
Mieppie: „Nee!“ Wat zo uren door kon gaan. Ze wilde wat eten . . . Daarna slapen, ze wilde niet nog drie à vier uur wachten . . . Maar, ik gaf haar wel wat voor ik naar bed ging, dat at ze onmiddellijk . . . Ze was altijd tevreden, maar nu hoor ik haar brommen . . . . „Je kan lullen als Brugman Frietje,“ zei Maarten, „maar je zorgde niet goed voor je katje.“
De zeerhooggeleerde professor dr. Maarten van Buuren heeft altijd gelijk.
E L F R I E D E
Ze at . . .
♥ ♥ ♥
Het gaat niet goed met Mieppie . . . , dan voel je je meteen zo schuldig . . . ,
dat ik ’n overbejaard katje heb . . . , vind ik helemaal niet erg . . . Maar, als ze niet meer wil eten . . . „Ja,“ zei Betty in Sylt, „dan gaat ze hard achteruit.“ De hele dag wil ze aandacht en loop ze maar te mauwen en ik maar vragen met me stomme kop: „Wat is er dan? Heb je pijn? Waar doet het zeer?“ Gôh, wat kan ze zielig huilen. Ik had het al eerder geblogd: Ze draait me met gemak, om al haar nageltjes . . . Misschien, was dit haar laatste hapje en morgen wil Hendrikje met haar naar de dokter . . . Hij kan haar daar laten . . . Dit is niks meer . . .
„Betty! Ik bel je even, oké?!,“ riep ze nog . . .
Ik doe er nog eentje bij van 30 april, anders is het zó diep triest . . .
Ze is nog steeds zó nieuwsgierig, moet zich altijd overal mee bemoeien, komt meteen kijken, als ik de keuken in ga . . .
Ja . . . , ze lustte altijd wel wat . . .

Foto door Andre Furtado op Pexels.com
E L F R I E D E
Zwart-wit-katje
Er komt een grote hond op haar af . . .
Als hij er niet van onder de indruk is, heeft ze nog wel wat achter haar pootjes.

Als dit een kater is, dan loop je dat niet zo gemakkelijk omver, hoor . . . Zijn territorium! Wat heb je er te zoeken, hè . . . ?
Mooie foto gedownload, toch . . . Von Einfachtilda . . .