De dokter zei: „Wat zie je wit
(ik stond in m`n hansoppie)
jou lijf mankeert geen sikkepit
het zit alleen in `t koppie.“ „
Toon Hermans
Foto door Kira Louw op Pexels.com
De dokter zei: „Wat zie je wit
(ik stond in m`n hansoppie)
jou lijf mankeert geen sikkepit
het zit alleen in `t koppie.“ „
Toon Hermans
Tante Friet was eventjes totaal onthust & er helemaal onderste boven van, vergat helemaal wat ze wilde bloggen en ze denkt, dat ze contact had met de universitaire wereld . . . , van heel-ver-weg. Geen idee! Iets in de buurt van Rusland . . . Professioneel was er een vertaling bij, die je kon aanklicken op Nederlanski . . . Dan moet er toch ergens iemand zijn geweest, die in één keer 16 blogs van die Ouwehoer leuk vond . . .
Ze is een Einzelgangster & tot Gangster gebrandmerkt, wat die Tèringhoer omarmt . . . Betty in Sylt vindt dit niet leuk, maar het is niet anders . . . Stel je voor: Dat die Pokken-Slet, dat Stinkende Stuk Stront tachtig wordt in 2024!!! Gaat die Geile-Kanker-Hoer ook nog naast haar schoenen lopen . . . Nee, kennen we niet hebben!
De Jackpot voor die Hoer!
Die Tèring-Snol met haar Botex-Hangtreiter ging onmiddellijk in zoveel mogelijk jaren op wereldreis en haar schip strandde in Madrid . . . Dat viel enorm tegen, want er was zojuist tien centimeter sneeuw gevallen, haar voeten bevroren onmiddellijk in die uit getrapte Nike’s, ze zoop-en-vrat zich totaal lens & die bezopen Tèring-Slet met haar ouwe Botex-Uitgelubberde Hangtreiter viel in een besneeuwde Madrileense goot in slaap . . . Een multimillionaire lag eindelijk daar waar ze thuis hoorde . . . Verbeelding!?! Enkel-en-alleen voor de buurvrouw, hè . . .
LAPLAND
Nah!!! Als het nu een hèèl, klein, beetje mee wil zitten, zijn jullie over twee jaar van die Typhus-Slet helemaal verlost . . . Ook had ze nog de Aller Heiligste Chansonnière in de aanbieding . . . Liesbeth List stierf op 25 maart 2020 . . . Het was tante Friet, met haar verlopen, uitgezakte, gegroefde botox-treiter totaal ontgaan, maar de talent & gloedvolle vuurtorendochter geboren op 12 december 1941 . . . Dus, nog eventjes geduld alstublieft, dat is een zeer, beschaafde & schone zaak . . . Je zal het altijd weer zien & meemaken . . . Gooi die Tèring-Slet noch voor haar tachtigste bij het grofvuil, want ze gaat absoluut naast haar schoenen lopen, met haar stinkende, bescheten Tena Lady`s . . .
Gillend van ellende schreeuwde Peter vanuit Groningen: „Liesbeth, drie jaartjes ouder en Jan maar twee?“ „Schiet lekker op, hè . . . ,“ brulde ze terug naar Groningen en in 2026 is ze vijftig jaar getrouwd . . . „Ja, gewoon bij het Grofvuil!“ Sterft ze vanzelf aan onderkoeling . . .
Peter: „Met katten ga je liefdevoller om . . .“
Tante Friet: „Stel je voor? Je zoekt een beetje aandacht, een heel klein beetje contact, bij een „aardige & leuke“ man dan moet hij heel, erg erg vlug naar huis, want zijn poes heeft honger, dat Kutwijf pleurt hij meteen bij het grofvuil.“
„Ach jongen!,“ schreeuwde ze weer naar Groningen, „zoiets verzin je niet.“
Ze gaat naar bed met haar geitenwollensokken . . . Toen de oven nog warm was, had ze haar sokken er even in willen leggen. Ze dacht er wel aan, maar ze had het tè druk: Railaway begon over tien minuten en ze zag Lapland wel zitten: grote meren, eindeloze naaldwouden . . . & géén gezeik met buren . . .
Kortom: Genoeg houtpulp voor de papierverwerkende industrie in Beverwijk.
E L F R I E D E
Die gedachten spinsels van een ander . . . Tante Friet kreeg er spontaan corona van! Tineke of Ineke schreef: „Je ziet er nog goed uit op het kerkhof.“ Er zat geen eens een foto van haar bij, laat staan op het kerkhof . . . Kom Tineke of Ineke echt nergens meer tegen. Het laatste wat ze schreef was, dat ze voor haar man moest zorgen en het bloggen lukte niet meer. Maar, ze zat wel opeens op een fotografie cursus. „Mooie foto’s,“ schreef tante Friet uit Amsterdam. Met haar man was ze nog één keer op vakantie geweest in Zwitserland . . . , ze had geweldige video’s geblogd . . . Dat doet tante Friet haar niet na, om pats-boem klaar . . . ‚Nooit meer bloggen‘ . . . Ze is de ramen aan het lappen . . .
Maar goed, alle gekkigheid op een stokje: Tante Friet wil naar Raill Away kijken op NPO 2, wat Ziggo kapel-tv bleek te zijn. Wist zij veel en zij naar Sylt brullen: „Op NPO 1 doet Yoeppie de Oude jaarsconference 2020!!!“ Ze sliep al . . . Eentje doen?
De ouders van die Schele zaten in een verpleeghuis: 96 en zo dement als een deur, niet dood te knuppelen, er kwam Godverdomme geen end an . . . „Youppie,“ vroeg die Schele, „kan jij niet effe een geile mop recht in hun gezicht vertellen?“ Maar, Youppie mocht niet naar binnen. Via een grote wasmand is hij toch binnen gekomen en vroeg hoe ‚t er mee ging: „Poe-poeh-pussssie . . . ,“ zei de moeder van die Schele en hij vertelde twee geile moppen midden in hun gezicht: Binnen een week konden de kisten het crematurium in. HOPPA!!!
Mijn huisarts Jesse de Feyter begrijpt dat niet: De hele wereld is die Stinkende Snol zat, zij ook de hele wereld!!! Meer, dan spuug zat, dan wordt je zo duf als een konijn 107. . . , honderd-en-acht en nog ouder . . .
WAT IS DE HEL OP AARDE?
Als je je eigen reet nog niet eens mag afvegen.
Dan heb je dus: meer dan 105 jaar altijd je eigen reet schoon gemaakt.
Weten ze het beter en gaan je vertellen hoe je het moet doen: Dan sterf ik toch echt liever . . .
Wanneer de dunne stront dan langs je benen loopt, mag je niet eens op het knopje drukken voor hulp, bij een ongeluk . . . Hakken ze je poten eraf! Als je op de grond ligt, doen ze alleen maar een kussentje onder je hoofd, want om 200 kilo over end te krijgen, daaraan beginnen ze niet eens . . . Dan probeer je. je sloffen uit te trekken, je kousen en dat schiet al een end op, want tegen die tijd ben je zo stijf als een broodplank . . .
Ik zie het helemaal voor me en de stank is het ergste . . . Heerlijk, we gooien er nog tien jaar bovenop . . . Ja, ‚Het sadistisch universum‘ van Willem Frederik Hermans is erbij vergeleken een gezellige jongens roman . . . Hij deed fysische geografie . . . & hij was dichter . . . Die jongens, die schreven voor zich zelf en netzo als Theun de Vries schreven ze meer en vlugger, dan wij konden lezen . . .
E L F R I E D E
Er was eens in een diep & stilverleden een jonge maagd en ze woonde aan het einde van de Ferdinandbol straat schuin tegenover de Oude RAI, die al op instorten stond . . . Zij was op zoek naar haar prins op de witte hengst en die prins was een drummer in een Italiaans orkestje . . . Ze vond zichzelf de aller-aller-grootste Loser van de hele wereld . . . Ach, zo`n jonge blom, al in de knop gebroken, want het gebeurde allemaal op de verkeerde plaats . . . , in de verkeerde tijd . . . , met de verkeerde Italiaanse Drummer met zijn Alfa Romeo . . . , die een zijkamertje huurde op de Centuurbaan . . . , geheel en al zonder perspectieven . . .
Wat?! JA, WAT moest ze met een rond zwervende feestneus? Hoe kon ze zó ontzettend stom zijn? Nauw, `t was niet de eerste en ook niet de laatste keer!!!
Ze verhuisde naar Texel . . . , waar voor een Loser als zij . . . , natuurlijk ook géén plaats was . . . , waar ze in `t Tessels Skèèpeboetje, tussen de schappen, mocht overnachten . . . , niet eens tussen de paarden . . . , want daarmee klikte het ook al niet . . .
Ze had prachtige beelden op tv bewonderd van prinses Beatrix die vol passie langs de vloedlijn galoppeerde, op zo’n schitterende gitzwarte Friese hengst . . . , met wapperende manen en een lange git zwarte staart, elegant en vol vuur . . . Echt, de aller mooiste en sterkste hengst van de koninklijke stallen en die Loser wilde zó galopperen langs de vloedlijn . . . , in de duinen . . . , door de bossen en over de Texelse wegen . . . Haar KING op Texel had ze gevonden: En het was haar grote Liefde op het eerste gezicht . . . Zo indruk wekkend en machtig op het aller laatste nippertje van het abattoir gered.
Haar baas was iets belangrijks in de Christelijke Kerkgemeenschap in de Koog of bij de Koog, want het adres is ze vergeten . . . Ook kan zij zich van De Koog niets meer herinneren, want zij kwam er om te werken en niet om vakantie te vieren . . . Zo`n Amsterdamse slet . . . Kortom: Het klikte nergens & ooit ergens . . . , zelfs niet toen ze eindelijk op haar veertigste . . . , met boterbriefje-&-al eindelijk een eigen woning huurde op de Kop van Jut . . . , lag ze onmiddellijk met alle buren rondom haar in de clinch . . . , met iedereen, want zij woonde er zó mooi . . . , maar die Loser of Slet > wat jij wilt < wilde
‚t liefst terug naar de polder en een vissersboetje huren of naar Verweghistan verhuizen . . .
Wat die Loser wilde was, haar buren een beetje leren kennen, die waren daar absoluut niet van gediend!
Veertig jaar tv show van Ivo Niehe
Ze moet aan de bak, gaat de over aanzetten, want ze wil niets missen van ‚Heel Holland bakt‘, waarna ze heel eventjes maar kon genieten van Adèle Bloemendaal, geboren op 11 januari 1933 en gestorven op 21 januari 2017, alsof het gisteren was . . .
Geweldig ook om Wim Sonneveld weer eventjes terug te zien en Rijk de Gooyer, 1925 t/m 2011: Reken eventjes uit, hè . . . Ook het leven van de komiek Jonny Kraaykamp ging heel langzaam uit, als een nachtkaarsje . . . , in Amsterdam geboren op 19 april 1925 in de Kinkerbuurt en in Laren overleden op 17 juli 2011 . . . Toen de Grote Drie er ook niet meer waren: Wim Kan, Wim Sonneveld en Toon . . . , Toon Hermans kon de tv de deur uit en nu is die Loser blij, als ze na het vreten eventjes kan uitbuiken . . . Ze zakt door haar hoeven . . .
En??? Waar blijven nu die eeuwige, stinkende mokkels met hun Weight Wathers + afval coaches op een appje . . . Alsof je een seniele debiel bent . . . Rot Godverdomme op!
Kijk, als deze Loser of Grote Slet > wat jij wilt, hè < de Ronde Hoep heeft gefietst en ze komt na 20.00 uur thuis, dan is haar aque’tje op en banjert ze op haar sokken door de kattenkots . . . Nee, die zag ze effies niet aankomen . . . Wanneer, die Big Loser of Giga Slet > Wat je wilt! < ook dat heeft schoon gemaakt en opgeruimd, dan heeft die Big Loser nog een hele hoop te MOETEN, maar dan wast zij toch eerst even haar stinkende & pijnlijke poten voor ze naar bed gaat . . .
Tenminste, als de algehele goegemeente . . . Waar zijn die handgranaten voor nodig heeft: Doe er maar 10.000 dan kan ze die een-voor-een door hun strotten dauwen . . . Jippiejahee MOTHERFUCKERS!
E L F R I E D E AAN DE SCHANDPAAL DAT IS PAS ECHT GEIL!
„Ik ben een redelijk hedonistisch mens,“ schreef Philipp Blom in De Volkskrant van 5 oktober 2020 op pagina 12. Hij is historicus en schrijver en is netzo als ik één EINZELGANGSTER met de nadruk op gangster natuurlijk.
Hij zei: „Je kiest je leven niet uit een catalogus, je bent overgeleverd aan wat je overkomt.“ Wat een openbaring . . . Als ik mocht kiezen, zou ik in deze keuken willen leven. Ja, stom, hè . . .
Die kutmolen staat dus in Den Oever en dacht: Ik ben in de buurt, moet naar het Westfries Museum in Hoorn en ondertussen is me fotobestand prop . . . Het vervolg is op blog: ‚Keukens anno 1600 & 2019‘ . . . Ja, eet ze!
T R U T J E H O L A
Dus . . . , wij eenzamen . . .
Ook ben ik altijd ontzettend lastig geweest, tot op de dag van vandaag: altijd lastig, pas ook helemaal nergens tussen en ook al was ik nog zo ambitieus:
Het was echt helemaal nergens voor nodig . . .
Wat tante Friet allemaal niet geprobeerd heeft, wilde zelfs kapster worden en ze begreep niet . . . , dat ze daarvoor eerst naar de Kappers-school moest. Niemand die het haar vertelde . . . Vooral toen ze nog in de Ferdinand Bolstraat woonde liet iedereen d’r maar aanklooien, dat het een aard had. Zij denkt dan aan haar professor in emiraat, euh . . . prof. dr. Maarten van Buuren . . . , die schreef dat hij zo’n exitentiële crises had. De titel van zijn bestseller is: ‚KIKKER GAAT FIETSEN‘ ondertitel ‚Het leed dat leven heet‘ . . . Ouwe lul! Denkt tante Friet dan „Wees blij & en vooral gelukkig, dat je niet als kutwijf op de wereld was gekomen!“
Als zij dan ook maar ergens heel eventjes . . . , maar . . . , een . . . , klein beetje . . . , succes . . . , in scheen . . . , te hebben . . . Ja, dan kreeg ze alle Kanker-Bitches onmiddellijk over zich heen, die haar dat ook nog, voor nog géén enkele millimeter gunde: Nee, het licht gunnen ze je zelfs nog niet eens in je ogen . . .
„Wijven zijn bitches, ze zullen het altijd blijven, dat verandert niet.“
Voor mij is & blijft het altijd en eeuwig een groot raadsel wat die Klootzakker in die Typhus-Wijven zien . . .
Ze werkte in de keuken van een ouden van dagen tehuis, dat was goed genoeg . . . , op een boerderij, als hulp voor de boerin . . . , in hotels . . . , ging naar de Moeder-mavo om talen te leren en als ze dan dit feit aan een maatschappelijke werkster vertelde, zei die: „OH! WAT GOED VAN JE!“ Trut Hola zoveel in de bocht. Op me vijftiende had ze klaar moeten zijn met mulo of ulo . . . Zeikers!
Was helemaal nergens voor nodig: Huishoudschool was goed genoeg en die had die trut dus ook niet afgemaakt . . . Ja, daar was ze véélste stom voor, hè . . .
E L F R I E D E
Wij eenzamen . . . , dus . . .
„Wij zijn net als katten!
Het grootste deel van de tijd hebben we helemaal niemand nodig, we hebben genoeg aan ons zelf . . .“
Jullius Schophoff
Toen ik naar Nederland kwam, werd ik onmiddellijk gepest in de Rusten Burgerstraat of was het in de Van Ostadestraat . . . Ja, in de Van Ostadestraat waren verschillende kleuter-, & basisscholen: Katholieke, gewone Amsterdamse basis-, of gereformeerde scholen, want dit was de tijd van de verzuilingen. Tegenwoordig leven we in de tijd van de vervuilingen, maar dan stuur ik me blog weer uit de koers . . .
Toen dat juffie op het kleuterschooltje, waar ik altijd alleen in de zandbak speelde, aan mij vroeg hoe ik hete . . . , en meer contact is er met die Juffies nooit geweest, omdat ik toen al te . . . , te . . . , tè vies voor woorden was . . . Ik was zo fout als de typhus! Maar, ik zelf was me daarvan niet bewust op zo`n jonge leeftijd. Nee, ik had nog géén geschiedenis in me „pretpakketje“ op de Moedermavo, hè . . . Nu ik er op terug kijk, denk ik: „GÔH! Was amper binnen en werd al gediscrimineerd, omdat ik Elfi hete en géén Nederlands sprak . . . Die andere kinderen konden ook amper praten, maar ze kwamen uit een gezond Hollands nest, wat een flinke slok op een borrel scheelde . . .
Juffie op de kleuterschool: „Hoe heet jij?“
Tante Friet: „Elfilein … ,“ en ze kon meteen weer inpakken, haar school carrière was al afgelopen nog voor ze eraan begon. Ja, Frieda-Elsje wilde ergens naartoe . . . Ze vaart ook iedere keer de verkeerde kant op! Kortom: Hopeloos met dat Amsterdamse Mokkel . . .
Oké, me tegel mozaïek . . . Ze heeft tot nu toe alles doorstaan en overleeft en hoe wassie ook al weer?
„Het is hoe het was, het gaat hoe het komt.“
Even een kleine pauze, want ik had géén tegelmozaïek besteld . . . Ben je je eigen autobiografie aan het bloggen met een nieuwe editor van WordPress, pleur het meteen de wereld in, omdat ik al over de vijfenzeventig ben en er géén tijd meer voor heb, om netzo als Marieke Lucals Rijneveld zes jaar over een debuutje te doen. Ze was in 1991 geboren en schrijft meteen WERELDLITERATUUR . . . Dan denk ik: Als uitgevers er brood in zien, ze doen hun best maar . . . Over zes jaar ben ik éénentachtig, kom ik amper me nest nog uit. Maar, gelukkig de weledelgeleerde vrouwe drs. Marjo belde me en vroeg hoe het met me ging . . . Ik zei: „Ik type nog even een E’tje tussen de Rijnveld en dan kan je hem meteen lezen.“ Aan haar had ik wat: „Gewoon netjes Nederlands schrijven en verder kan iedereen de pleuris krijgen, want aan jou hebben ze ook géén boodschap . . .“
Betty in Sylt: „Dat zei ze helemaal niet!“
Tante Friet: „Als je het beter weet, schrijf dan zelf een blog.“
Hij is nog steeds bezig met foto’s downloaden.
Al de computer klaar is, roep ik ook: „Wat goe-oe-oe-oe-oed!!! Netzo als Martin in Chateau Meiland.
Betty in Sylt: „Ga verder met je autobiografie? Wat gebeurde er toen je naar de basisschool ging?“
E l s
Tante Friet: „Toen de juffrouw in de eerste klas aan me vroeg hoe ik hete zij ik: „Elsje … ,“ omdat ik werd gepest met Elfie. Allerlei getreiter: „Elfje ga dan vliegen . . . Elfje waar zijn dan je vleugeltjes.“ Er was er altijd wel ééntje die begon, andere kinderen deden graag mee, waar zich groepen van andere scholen zich bij aansloten en ik had meteen een hele hordes joelende en gillende kinderen achter me aan. Wat geregeld na schooltijd gebeurde en ik rennen of me leven er vanaf hing: Rende zo de Ceintuurbaan over het Sarphatipark in, zonder op of om te kijken en daar plaste ik in me broek . . . Kon ook naar tante Nel gaan, maar zelfs dat redde ik niet meer . . . Mamma Jos helemaal over haar toeren . . . Vreselijk! Zo rolde het balletje verder: Het was de blauwdruk van mijn ongemak van me hele bestaan in Amsterdam.“
Frieda-Elsje
Toen tante Friet eindelijk aan haar moeder vertelde dat zij gepest werd met haar Duitse naam, zei Mamma Jos: „Als je naar de grote school gaat zeg je gewoon dat je Els heet.“ Probleem opgelost, maar het ging van kwaad tot nog erger . . . Tot dat Marieke op 20 december 1966 werd geboren en zij noemde me FRIEDA-ELSJE, want haar familie was van een totaal andere orde . . . Haar opa leende Trump 40 miljoen dollars, zodat hij uit de nesten kwam . . . Ik kan ook stellen: De opa van Marieke zorgde ervoor dat Donald Trump de president van Amerika werd . . . Ja, dat is dus weer een heel ander verhaal . . .
Gôh, Kutwijf vaart weer uit de koers, hoor . . .
We schieten op, we zijn nog niet aangeland bij tante Friet, maar dat is jou een biet . . .
Op een zondag was ik geboren in 1944 en mijn moeder noemde me:
E L F R I E D E
„WAT GOE-OE-OE-OE-OE-OE-OE-OE-OE-OE-OED!!!“
Betty in Sylt: „Ja . . . „